Z Beresteczka nad Nidę
Wizerunek przywiózł ze sobą po bitwie pod Beresteczkiem w 1651 roku jeden z przedstawicieli rodu Myszkowskich (najprawdopodobniej Jan Stanisław), którego rodzina mieszkała w okolicy. Obraz stał się sławny w 1664 roku, kiedy 22 lipca kościelny zauważył, że z oczu Marii płyną łzy. Matka Boska Dzierzgowska płakała cztery dni, świadkiem tego byli miejscowi księżą oraz okoliczna szlachta i chłopi. Komisja, specjalnie powołana przez biskupa krakowskiego, orzekła nadprzyrodzony charakter zjawiska i zezwoliła na kult obrazu. Wydarzenie upamiętnił w swojej twórczości Wespazjan Kochowski, który mieszkał w okolicy.
Do Dzierzgowa pielgrzymowały tłumy, chorzy doznawali tutaj uzdrowienia. Zostawiali w podzięce liczne wota, które niestety w dużej części zrabowali żołnierze rosyjscy w 1794 roku. Do dzisiaj można oglądać kulę, zostawioną w 1850 roku przez cierpiącą na nogi mieszkankę Szczekocin, której Matka Boska Dzierzgowska przywróciła zdrowie, a także ordery, biżuterię, plakietki. Na uwagę zasługuje srebrna sukienka, która niegdyś ozdabiała obraz, a obecnie znajduje się na jego kopii na jednym z feretronów.
Pod względami ikonograficznymi Matka Boska Dzierzgowska należy do typu Hodegetrii: na jej lewym ramieniu siedzi mały Jezus, a ona wskazuje na niego dłonią. Maria nosi zieloną suknię oraz ciemnoczerwony płaszcz, ozdobiony trzema gwiazdami oraz frędzelkami. Dzieciątko jest ubrane w długą szatkę. W jednym ręku trzyma księgę, a drugą błogosławi. W górnej części obrazu pojawiają się postaci dwóch aniołów.
Obraz początkowo znajdował się w drewnianym kościele. Potem przeniesiono go do nowej, również drewnianej świątyni, postawionej w XVIII wieku, a następnie do kościoła murowanego, który stoi do dziś. Obecną świątynię, noszącą wezwanie Wniebowzięcia NMP, wybudowano w 1903 roku w stylu neogotyckim, choć pewne elementy nawiązują do innych epok. Jest to trójnawowa bazylika o prezbiterium zakończonym półokrągłą absydą. Wysoki i strzelisty budynek jest najokazalszą świątynią w okolicy.
Formy ostrołukowe dominują natomiast w ołtarzu, który przypomina fasadę gotyckiej katedry. Pojawiają się w nim m. in. takie elementy jak żabki i pinakle.
Po bokach w ołtarzu widoczne są duże figury świętych Piotra i Pawła. W zwieńczeniu ołtarza scena Wniebowzięcia NMP, ilustrująca wezwanie kościoła.
Poniżej obrazu Matki Boskiej w ołtarzu widać figurę św. Klemensa, drugiego patrona kościoła w Dzierzgowie.
Święty Klemens był papieżem, dlatego ma na głowie tiarę, złożoną z trzech koron. Pierwsza z nich oznacza władzę świecką papieża, druga duchową, a trzecia symbolizuje nadprzyrodzone pochodzenie władzy papieskiej. W ręku św. Klemens ma potrójny, papieski krzyż. Święty został utopiony z kotwicą u szyi, dlatego atrybutem często jest ten właśnie przedmiot.
W kościele dzierzgowskim na uwagę zasługują jeszcze dwa wyobrażenia maryjne: przy filarze z lewej strony znajduje się feretron z wizerunkiem Matki Boskiej Śnieżnej, a na feretronie przy środkowym filarze z prawej strony kopia Matki Boskiej Kodeńskiej. Maria na tym obrazie jest ukazana w postawie stojącej, z Dzieciątkiem na ręku. W zasadzie większość powierzchni obrazu pokrywa metalowa, rozłożysta sukienka.
Blisko prezbiterium po obu stronach nawy wiszą dwa dużej wielkości obrazy. Po prawej stronie widzimy „Modlitwę w Ogrójcu”, a po lewej wizerunek św. Maksymiliana Kolbe z globem ziemskim opasanym różańcem, na którym widnieją litery „NMP”. Na drugim planie pojawia się postać Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej.
W ołtarzu bocznym w kaplicy przy prawej nawie znajduje się obraz św. Józefa z Dzieciątkiem i lilią. Zastawia on pierwotny, mocno zniszczony wizerunek przedstawiający św. Jana Nepomucena.
W apsydzie prawej nawy znajduje się malowidło ścienne przedstawiające Chrzest Chrystusa. Na sklepieniu natomiast widnieją alegorie Wiary, Nadziei i Miłości. W górnej części ścian zilustrowano Dary Ducha św.
W ołtarzu bocznym, umieszczonym w apsydzie nawy lewej, po bokach znajdują się figury śś. Dominika i Franciszka. Obaj święci mają przytroczone do pasa różańce, gdyż byli propagatorami tej modlitwy. W środkowej części ołtarza znajduje się obraz, który również wiąże się z tematyką różańcową. Przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem, która na obłoku ukazuje się św. Katarzynie Sieneńskiej oraz św. Dominikowi.
W ołtarzu bocznym w kaplicy przy nawie lewej znajduje się barokowy krucyfiks, a w zwieńczeniu wizerunek św. Mikołaja.
Na uwagę zasługuje ambona oraz stacje Drogi Krzyżowej.
Skomentuj artykuł