Jestem z Wami - przesłania do Polaków

Za tydzień rozpocznie się ósmy miesiąc przygotowań Kościoła w Polsce do wyniesienia na ołtarze Sługi Bożego Ojca Świętego Jana Pawła II, pod hasłem "Jestem z Wami – przesłania do Polaków".

W drugą niedzielę grudnia (12 grudnia) będziemy rozważali nauczanie z ósmej pielgrzymki Papieża do Ojczyzny. Odbywała się ona w dniach od 5 do 17 czerwca 1999 r. W tym czasie Papież odwiedził 23 miejscowości: Gdańsk, Sopot, Pelplin, Elbląg, Licheń, Bydgoszcz, Toruń, Ełk, Wigry, Augustów, Siedlce, Drohiczyn, Warszawę, Sandomierz, Zamość, Radzymin, Łowicz, Sosnowiec, Kraków, Stary Sącz, Wadowice, Gliwice i Częstochowę.

Była to najdłużej trwająca pielgrzymka Jana Pawła II do ojczystego kraju. Przebiegała pod hasłem "Bóg jest miłością". Mówiono o niej „sentymentalna”, „wspomnieniowa”, „wzruszająca”. Program pielgrzymki rzeczywiście na to wskazywał. Jan Paweł II odwiedził między innymi te krainy i miejsca, gdzie często przebywał w młodości, w czasach studenckich czy podczas przeróżnych wyjazdów duszpasterskich, jako młody ksiądz czy profesor.

Wielu obserwatorów odnosiło wrażenie, że Jan Paweł II żegna się z Ojczyzną. Nie było wtedy wiadomo, czy przybędzie do niej po raz kolejny. Zdaniem przebywających blisko Ojca Świętego świadków, na twarzy Papieża dało się dostrzec wdzięczność, radość i dumę z jednej strony, a z drugiej troskę i poczucie odpowiedzialności. Mówiono także o sentymentalizmie Pielgrzyma i widocznej nostalgii. Osobiste wątki uwidoczniły się szczególnie podczas wizyty w „Domu” – w Wadowicach, gdzie byliśmy świadkami jakże sympatycznie, by nie powiedzieć euforycznie, przyjętych wspomnień o czasach młodości z kremówkami na czele, czy „auto egzaminu” z geografii najbliższej okolicy rodzinnego miasta.

Jednak te wzruszające momenty miały zdecydowanie ważniejsze przesłanie, i to nie tylko dla mieszkańców Wadowic. Poprzez wspomnienia Jan Paweł II mówił implicite: JESTEM STĄD, JESTEM JEDNYM Z WAS, JESTEM WASZYM BRATEM, JESTEM SYNEM TEJ ZIEMI, TEGO MIASTA, TEGO KOŚCIOŁA, TEJ OJCZYZNY.

Będąc papieżem całego Kościoła jestem jednocześnie Polakiem. Reakcją na niezwykłe słowa było poczucie dumy rodaków Papieża, takiego Papieża! Był on, i pewnie jeszcze długo pozostanie, najlepszą „wizytówką” naszej Ojczyzny na całym świecie. Dzięki niemu wzrastały ranga i znaczenie Polski w społeczności międzynarodowej. Poprzez pontyfikat Największego z Rodu Polaków związywaliśmy się jeszcze mocniej z Kościołem Powszechnym w poczuciu odpowiedzialności za jego losy, co jasne, nie tylko w Polsce.

Analizując nauczanie ósmej pielgrzymki należy też zwrócić uwagę na docenienie przez Ojca Świętego osiągnięć młodej polskiej (dokładnie dziesięcioletniej) demokracji. Jednak troska o ubogich, którzy stali się nimi na skutek koniecznych przecież przemian po 1989 roku, była poważną częścią papieskiego przesłania do Polaków doby kończącego się tysiąclecia. Problem bezrobocia, opóźnienia cywilizacyjnego czy braku perspektyw rozwojowych dotknął wiele obszarów naszego kraju. Obok nich kwitły te tereny, którym się udało, które nabierały tempa i szczyciły się dynamizmem. Ojciec Święty zauważając rysujące się niestety bardzo mocno dysproporcje zachęcał wiernych Kościoła, aby nie pozostawali obojętni na potrzebujących czy ubogich, i aby troski o wyrównanie szans rozwojowych nie pozostawiali wyłącznie zorganizowanym strukturom państwa.