Między pracą a odpoczynkiem

Wielokrotnie słyszeliśmy, że niedziela dla chrześcijanina to pierwszy dzień tygodnia. Argumentów za takim ujęciem nie ma sensu tu przytaczać, bo są powszechnie znane lub łatwe do odnalezienia. Jest za to sens zadać sobie samemu pytanie: czym dla mnie jest niedziela?

By pomóc Wam w odpowiedzi na to pytanie, proponuję proste ćwiczenie: weź do ręki swój telefon komórkowy, otwórz aplikację z kalendarzem i spójrz na układ dni tygodnia. Wielu z Was zapewne zauważy, że na pierwszym miejscu każdego tygodnia stoi poniedziałek. Jak to się ma do powyższej tezy, że pierwszym dniem tygodnia dla osoby wierzącej ma być niedziela? A przecież wystarczy wejść w ustawienia kalendarza i zmienić kolejność dni.

Fanaberia? Wydumany problem? Proponuję zatem ćwiczenie drugie: wejdź na Google.pl i wpisz "Calendar 2013", wyszukaj, a następnie zaznacz w narzędziach wyszukiwania, że chcesz przeglądać w wynikach tylko obrazy (Images). Pootwieraj następnie anglojęzyczne kalendarze i sprawdź jaki dzień tygodnia widnieje najczęściej na pierwszym miejscu. Okaże się niespodziewanie, że w większości wypadków znajdzie się tam literka "S" lub skrót "Sun" od Sunday, czyli niedziela. A teraz zrób ten sam zabieg dla kalendarzy polskich, wpisując w wyszukiwarkę "Kalendarz 2013". Domyślacie się jaki będzie wynik?

Polscy katolicy lubią widoczne znaki, które mówią o ich przywiązaniu do wiary. Naklejamy znaczki ryby na samochodach, nosimy krzyżyki na szyi, ważna dla nas jest obecność krzyża w przestrzeni publicznej. Ale z dość dużą łatwością zdegradowaliśmy niedzielę ze statusu pierwszego dnia tygodnia do jednego z dwóch dni weekendu. W efekcie coraz częściej nie wiadomo czym różni się sobota od niedzieli. A różnica jest i to poważna.

Zauważmy, że niedziela stoi pomiędzy poniedziałkiem a sobotą. Poniedziałek to początek pracy, która trwa aż do piątku. Z kolei sobota to czas odpoczynku, chodzimy wtedy do kina, na imprezy i koncerty, zaliczamy centrum handlowe, fryzjera i kosmetyczkę. Jeśli poniedziałek i dni następne skoncentrowane są wokół pracy i wypełniania obowiązków, to sobota skoncentrowana jest na nas samych - naszym zaopatrzeniu, naszej zabawie i naszych uciechach. Niedziela zaś stoi między nimi, czyli pomiędzy pracą (obowiązek) a odpoczynkiem (ja).

Biskupi napisali dobry list na święto Świętej Rodziny. Warto zapamiętać z niego kilka następujących uwag:

- Niedziela pozwala człowiekowi wraz z gronem najbliższych poznać smak zachwytu nad całym dziełem stworzenia.
- Niedziela to szansa dla zabieganej rodziny, by "odejście" od spraw tego świata stworzyło odpowiednie warunki do bardziej intensywnego spotkania z Bogiem i między sobą.
- Chrześcijańska rodzina nie powinna spędzać niedzieli w centrach handlowych na zwiedzaniu czy zakupach.
- Prawdziwe świętowanie jest bowiem zawsze bezinteresowne i w łączności z drugimi. Jeżeli w niedzielę będziemy myśleć tylko o sobie samych, chodząc na zakupy, uciekając jedynie we własne hobby, w świat wirtualny, w nadmierne spędzanie czasu przed telewizorem czy komputerem, nie doświadczymy nigdy radości rodzinnego świętowania.

A więc niedziela przynależy do innego porządku. Dlatego jest obowiązkiem - tak jak obowiązkiem jest praca od poniedziałku do piątku - ale obowiązkiem innego rodzaju. Dotyczy relacji ze stworzonym światem, relacji z rodziną oraz relacji z Bogiem. I jednocześnie jest odpoczynkiem (jak w sobotę), bo nie pracujemy zarobkowo. Ale jest to odpoczynek specyficzny i aktywny, ukierunkowany jak wyżej: na piękno natury, ludzi z naszego otoczenia oraz na Stwórcę.

Na rok kalendarzowy nakłada się rok liturgiczny i choć obejmuje tyle samo czasu, to wskazuje na zupełnie inną rzeczywistość, niejako przenika ją świętymi wydarzeniami. Tak samo spójrzmy na układ tygodnia. Na świecką propozycję z weekendem na końcu nakładajmy - jeśli nie w kalendarzach, to przynajmniej w nas samych - ofertę o wiele bogatszą. Ofertę, w której niedziela jest pierwszym, najważniejszym i całkowicie odrębnym dniem tygodnia.