"Wzrastajcie w poznaniu i miłości Chrystusa"

Do wzrastania w poznaniu i miłości Chrystusa zachęcił dziś papież wiernych rzymskiej parafii św. Korbiniana, na południowych przedmieściach Wiecznego Miasta. Benedykt XVI poświęcił nowo wybudowany tamtejszy kościół parafialny. Wskazał na znaczenie Słowa Bożego w życiu chrześcijańskim i zachęcił różne grupy duszpasterskie do budowania autentycznej wspólnoty parafialnej - „rodziny rodzin”.

Ojciec Święty nawiązał do czytań liturgicznych dzisiejszej niedzieli, mówiących o Przemienieniu Pańskim. Zauważył, że wydarzenie to jest objawieniem głębokiej rzeczywistości osoby Jezusa, w którym objawia się Bóg. „Tak więc ten, kto chce znać Boga powinien kontemplować oblicze Jezusa, Jego przemienione oblicze: Jezus jest doskonałym objawieniem świętości i miłosierdzia Ojca” - zaznaczył papież. Podkreślił, iż w Nim objawiła się też w pełni wola Boga. „Kto pragnie żyć zgodnie z wolą Bożą, powinien iść za Jezusem, słuchać Go, przyjąć Jego słowa i z pomocą Ducha Świętego je zgłębiać” - stwierdził Benedykt XVI. Jednocześnie zachęcił wiernych, by wzrastali w poznaniu i miłości Chrystusa, zarówno jako jednostki jak i wspólnota parafialna. „Spotykajcie Go w Eucharystii, słuchając Jego Słowa, na modlitwie i w dziełach miłosierdzia” - powiedział Ojciec Święty.

Benedykt XVI przypomniał postać św. Korbiniana, założyciela diecezji Fryzyngi, której pasterzem był przez cztery lata przed przybyciem do Rzymu. Jednocześnie wyraził wdzięczność archidiecezji monachijskiej i obecnym na dzisiejszej uroczystości kardynałom Marxowi i Wetterowi za wsparcie udzielone przy budowie nowego kościoła Wiecznego Miasta. Zauważył, że kiedy gromadzimy się na Eucharystii łatwiej dostrzegamy, iż misją każdej wspólnoty chrześcijańskiej jest niesienie wszystkim orędzia Bożej miłości, umożliwienie wszystkim poznania oblicza Boga. „Właśnie dlatego jest ważne, aby Eucharystia zawsze znajdowała się w centrum życia wiernych” - powiedział papież. Nawiązując do uroczystości konsekracji nowej świątyni Ojciec Święty podkreślił, iż Kościół pragnie być obecny wszędzie tam, gdzie ludzie żyją i pracują zarówno poprzez świadectwo życia chrześcijan, jak i budowle pozwalające, aby gromadzić się na modlitwie i sprawowaniu sakramentów, formowanie chrześcijan oraz tworzenie relacji przyjaźni i braterstwa, umożliwiając różnym grupom wiekowym wzrost w duchu wspólnoty, jakiego nauczał nas Chrystus i którego tak bardzo potrzebuje świat.

Papież zachęcił wspólnotę parafialną św. Korbiniana do rozwijania duszpasterstwa rodzin, szczególnej otwartości na nowe małżeństwa, tak aby parafia była „rodziną rodzin”, dzieląc z nimi trudy początków wspólnego życia. Wyraził zadowolenie z wysiłków podejmowanych na rzecz przygotowania dzieci i młodzieży do sakramentów, wskazując zarazem na konieczność troski o rodziców, poprzez spotkania modlitewne i formacyjne. Zaapelował o otoczenie opieką rodzin przeżywających trudności czy też znajdujących się w nieuregulowanej sytuacji. „Nie zostawiajcie ich samych, bądźcie blisko nich z miłością, dopomagając im w zrozumieniu autentycznego planu Boga odnośnie do małżeństwa i rodziny” - zaapelował Benedykt XVI. Ojciec Święty zachęcił młodzież do wzrastania w wierze. „Kościół wiele oczekuje od waszego entuzjazmu, od waszej zdolności spoglądania w przyszłość i pragnienia radykalnych wyborów życiowych” - stwierdził papież dokonując poświęcenia kościoła św. Korbiniana.

Pozdrawiam serdecznie Polaków. Wczoraj obchodziliśmy uroczystość świętego Józefa, Głowy Świętej Rodziny, Opiekuna Kościoła, a także mojego Patrona. Wszystkim, którzy w dniach rekolekcji watykańskich i we wspomnianą uroczystość zanosili do Boga modlitwy w mojej intencji, serdecznie dziękuję. Niech święty Józef oręduje w niebie za nami wszystkimi. Niech wspiera wasze rodziny w zmaganiach z trudami życia. Na nowy tydzień Wielkiego Postu z serca wam błogosławię.

Drodzy bracia i siostry!

Dziękuję Panu za to, że pozwolił mi przeżyć w minionych dniach rekolekcje i jestem również wdzięczny tych wszystkim, którzy towarzyszyli mi w tym modlitwą. Niedziela dzisiejsza – druga Wielkiego Postu – nosi nazwę Przemienienia, gdyż Ewangelia opowiada nam o tej wielkiej tajemnicy życia Chrystusa. Po zapowiedzeniu uczniom swej męki „wziął [On] z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło” (Mt 17, 1-2). Według zmysłów, światło Słońca jest silniejsze niż cokolwiek zna przyroda, ale według ducha, uczniowie widzieli, przez krótką chwilę, blask jeszcze silniejszy – blask boskiej chwały Jezusa, który rozświetla całe dziej zbawienia. Święty Maksym Wyznawca stwierdza, że „szaty, gdy stały się białe, niosły symbol słów Pisma Świętego, które stały się jasne, przejrzyste i świetliste” (Ambiguum 10: PG 91, 1128 B).

Ewangelia mówi, że obok przemienionego Jezusa „ukazali się Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim” (Mt 17, 3); Mojżesz i Eliasz – postać Prawa i Proroków. Był tam Piotr, który zachwycony, zawołał: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza” (Mt 17, 4). Tymczasem św. Augustyn komentuje to, stwierdzając, iż mamy tylko jedno mieszkanie: Chrystusa; to On „jest Słowem Bożym, Słowem Boga w Prawie, Słowem Boga w Prorokach” (Kazanie „De Verbis Ev.” 78,3: PL 38, 491). Albowiem sam Ojciec woła: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie” (Mt 17, 5). W Przemienieniu Jezus nie zmienia się, ale objawia swoją boskość, jest ono „głębokim współprzeniknięciem Jego bytu z Bogiem, który staje się czystym światłem. W swym jednym bycie z Ojcem Jezus sam staje się Światłem ze Światła” (Jezus z Nazaretu; Mediolan 2007, str. 357). Piotr, Jakub i Jan, rozważając boskość Pana, zostają przygotowani do zmierzenia się ze skandalem krzyża, jak o tym śpiewa starożytny hymn: „Na górze przemieniłeś się a Twoi uczniowie, choć nie byli do tego zdolni, rozważali Twoją chwałę, aby – widząc Cię ukrzyżowanego – zrozumieli, że Twoja męka była dobrowolna i aby głosili światu, że jesteś prawdziwie blaskiem Ojca” (Kontakion na Przemienienie, w: Mineia, t. 6, Rzym 1901, 341).

Drodzy przyjaciele, my także uczestniczymy w tym widzeniu i w tym nadprzyrodzonym darze, gdy użyczamy miejsce modlitwie i słuchaniu Słowa Bożego. Ponadto, zwłaszcza w tym okresie Wielkiego Postu, zachęcam, aby – jak pisze sługa Boży Paweł VI – „odpowiedzieć na Boże wezwanie do pokuty za pomocy jakichś dobrowolnych uczynków, poza wyrzeczeniami narzucanymi przez ciężary dnia codziennego” (konstytucja apostolska „Paenitemini”, 17 lutego 1966, III; zb. AAS 58 [1966], 182). Prośmy Maryję Pannę, aby pomogła nam zawsze wsłuchiwać się i kroczyć za Panem Jezusem aż po mękę i krzyż, aby mieć udział także w Jego chwale.