Prezentacja "Dzienniczka" św. Faustyny

Tłumy krakowian oraz pielgrzymów przybyły 15 sierpnia do Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, aby zobaczyć rękopis "Dzienniczka" św. Siostry Faustyny Kowalskiej. To jego pierwsza publiczna prezentacja.

Ekspozycja została przygotowana w ramach czwartej edycji Nocy Cracovia Sacra, podczas której swoje skarby pokazuje 11 krakowskich bazylik.

Publiczna prezentacja "Dzienniczka" odbywa się w związku z przygotowaniami do jubileuszu 150 lat Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce.

Na wystawie można oglądać m.in. fragment "Dzienniczka", w którym s. Faustyna opisuje objawienie jakie miała 22 lutego 1931 r. w Płocku. "W gablocie można też podziwiać ostatni napisany przez nią zeszyt, który pochodzi z czerwca 1938 r. Mówi tam o tym, że nie ma nic ważniejszego w życiu człowieka jak poznanie Boga w tajemnicy jego miłosierdzia" - mówi s. Elżbieta Siepak, rzeczniczka Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.

Oryginał "Dzienniczka" św. Faustyny Kowalskiej, wielkiej mistyczki Kościoła, można oglądać 15 sierpnia w godz. od 11 do 18 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Łagiewnikach. Na co dzień rękopis przechowywany jest w klasztornym skarbcu. "Dzienniczek" to duże dzieło. W druku jest 477 stron formatu A-5. Św. Faustyna pisała go przez ostatnie cztery lata życia.

Siostra Faustyna urodziła się 25 sierpnia 1905 roku jako trzecie z dziesięciorga dzieci w rodzinie Marianny i Stanisława Kowalskich, rolników ze wsi Głogowiec. Na chrzcie świętym w kościele parafialnym w Świnicach Warckich otrzymała imię Helena. Od dzieciństwa odznaczała się umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem i wielką wrażliwością na ludzką biedę.

1 sierpnia 1925 roku wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. W klasztorze, jako s. Maria Faustyna, przeżyła trzynaście lat pełniąc obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki w wielu domach zgromadzenia, najdłużej w Krakowie, Wilnie i Płocku.

Na zewnątrz nic nie zdradzało jej niezwykle bogatego życia mistycznego. Gorliwie spełniała wszystkie prace, wiernie zachowywała reguły zakonne, była skupiona, milcząca, a przy tym naturalna, pełna życzliwej i bezinteresownej miłości. Jej życie, na pozór bardzo zwyczajne, monotonne i szare, kryło w sobie nadzwyczajną głębię zjednoczenia z Bogiem.

Lata jej zakonnego życia obfitowały w nadzwyczajne łaski: objawienia, wizje, ukryte stygmaty, uczestnictwo w męce Pańskiej, dar bilokacji, czytania w duszach ludzkich, proroctwa czy rzadko spotykany dar mistycznych zaślubin.

Posłannictwo s. Faustyny zostało zapisane w jej "Dzienniczku", który prowadziła na życzenie Pana Jezusa oraz spowiedników. Zanotowała w nim wiernie wszystkie słowa Pana Jezusa, a także opisała zetknięcia swej duszy z Nim.

S. Faustyna zmarła 5 października 1938 roku w Krakowie, mając 33 lata. W latach 1965-67 w Krakowie przeprowadzono proces informacyjny dotyczący jej życia i cnót, a w 1968 roku rozpoczęto w Rzymie proces beatyfikacyjny, który ukończono w grudniu 1992 roku. 18 kwietnia 1993 roku, na Placu Świętego Piotra w Rzymie, Jan Paweł II dokonał aktu jej beatyfikacji, a 30 kwietnia 2000 roku jej kanonizacji.