Imiona świętych

Dwuczłonowe imię męskie pochodzenia germańskiego. W części pierwszej występował temat na -n- rzeczownika bero, bern, średnio-wysoko-niem. ber 'niedźwiedź', a w drugiej temat przymiotnika hart 'mocny, potężny'. Bern-hart to (wojownik) 'o niedźwiedziej sile'. Germanowie roznieśli je po całej Europie Zachodniej,...

To jedyne w językach słowiańskich imię złożone, z imiesłowem biernym (-dan) w części drugiej. W związku z tym niektórzy badacze uważają, że Bogdan, starsze Bogodan, zostało przejęte przez Słowian od irańskich Scytów (Baga-data-), z zastąpieniem imiesłowu irańskiego data- w części drugiej przez równoznaczny...

Jest to imię władcy Bułgarów, który przyjął chrzest w r. 864. Wywodzi się z mongolskiego (starobułgarskiego) bogori 'biedny, mały' (Bułgarzy byli ludem ałtajskim, a więc należeli do tej samej grupy co i Mongołowie; w VII w. część Bułgarów przybyła znad Wołgi na Bałkany, gdzie po dwóch wiekach uległa...

To imię żeńskie pochodzenia greckiego, analogiczne do męskiego FILOMEN. W Polsce poświadczone od wieku XIV w formie Filomena. Nigdy nie zyskało wielkiej popularności, ale do dziś jest używane, choć rzadko. Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Philemona, Philomena, fr. Philom-ne, ros. Filemona,...

Imię pochodzenia greckiego: Próchoros, złożone z członów: pró- 'przed czymś' i -chorós 'chór, taniec zbiorowy; choro'. Do łaciny przejęte jako Prochorus. W Polsce notowane jako imię jednego z pierwszych biskupów krakowskich. W dokumentach potwierdzone jest w formach: Prochor, Prochorus, Prochort, Profor,...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego (Laurentius), genetycznie cognomen utworzone od nazwy miasta Laurentum. Laurentius to pierwotnie 'człowiek z Laurentum'. W Polsce imię znane od średniowiecza najpierw w formie łacińskiej Laurentius i pochodnych z niemieckiego: Lorenc, Lorko, a następnie pod wpływem...