Imiona świętych

Podobnie jak forma żeńska, Benedykta, jest to imię łacińskie, pierwotnie cognomen. Łac. Benedictus i Benedicta notowane są w inskrypcjach jako imiona własne zarówno pogan, jak i chrześcijan. Formalnie są to imiesłowy przeszłe od czasownika benedicere 'dobrze mówić o kimś, (później) dobrze życzyć komuś';...

Imię męskie z kręgu języka łacińskiego. W części pierwszej, tematycznej, zawiera nazwę wyspy Cypr (w łac. Cyprus, z gr. Kypros), a przyrostek łac. -ianus często w nazwach osobowych był używany do tworzenia imion (tzw. cognominów) wyzwoleńców. Zatem Cyprianus to 'człowiek wywodzący się z Cypru, Cypryjczyk'. W...

Jest to imię złożone pochodzenia greckiego, podobnie jak imiona: Kalímer, Kalíkl-s, Kallímachos. Zawiera w członie pierwszym temat przymiotnika kalós 'piękny', a w drugim temat rzeczownika nik- 'zwycięstwo'. Jako wyraz pospolity kallín-kos znaczy 'świętujący zwycięstwo, zwycięski'. Pochodzi ono od imienia...

Jest to przejęte ze Skandynawii do języków wschodniosłowiańskich imię Helga (dosł. 'zdrowa, szczęśliwa'). Pochodzi od starogermańskiego hails (por. niem. heil, heilig 'zdrowy, szczęśliwy'). Imię Olga pojawia się w dokumentach średniowiecznych w formach: Olga, Holga, Alga. Dziś imię to występuje w Polsce...

Jest to forma żeńska imienia Pelagiusz. Pelagia, podobnie jak męskie Pelagiusz, wywodzi się z języka greckiego (za pośrednictwem łacińskim), od przymiotnika greckiego pelágios, pelagia 'morski'. W mitologii greckiej Afrodyta nosiła przydomek Pelagia. W łacinie (np. u Horacego) występuje tłumaczenie w...

Imię to, podobnie jak żeńska jego forma PELAGIA, pochodzi z greki, od przymiotnika pelágios 'morski'. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Pelagius, ang., niem. Pelagius, fr. Pélage, wł. Pelagio. Sześciu Pelagiuszy widnieje w martyrologiach. Tutaj krótko przedstawimy pięciu. Szósty, eremita hiszpański, wymieniany...

Imię to wywodzi się ze starego rzymskiego cognomen (przydomek) dla oznaczenia człowieka oddanego jakiejś innej osobie, szczególnie rodzicom. Jako jeden z pierwszych nosił je Caecilius Metellus (konsul w 80 r. przed Chr.), znany ze swego przywiązania do ojca. To imię u chrześcijan przybrało przede wszystkim...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen od słowa pospolitego placidus, -a, -um 'spokojny, łagodny, dobrotliwy'. W Polsce imię to na przestrzeni dziejów występowało sporadycznie, nigdy nie osiągnęło szerszej popularności. Tytuł książki J. A. Jabłonowskiego (1751 r.): Ostafi po polsku,...