Imiona świętych

Imię łacińskie. Zarówno męskie Hadrianus, jak i żeńskie Hadriana wywodzi się z cognomen utworzonego od gentilicium; jego podstawą jest nazwa miejscowa Hadria (w Picenum i okolicy Wenecji, por. nazwę Morze Adriatyckie). Oboczność Hadrianus / Adrianus, poświadczona już na gruncie łacińskim, była wynikiem...

Jest to łacińskie imię żeńskie pochodzące od męskiego Hadriad lub Adrian, to znaczy należący do miasta Hadrii w Picenum (Włochy). Jego istnienie poświadczone jest w średniowieczu, ale popularność zyskuje dopiero w XX wieku. Obok formy żeńskiej tego imienia istnieje forma męska ADRIAN.Formy zdrobniałe...

Imię męskie pochodzenia greckiego. Do nas przyszło przez łacinę (stąd -iusz); druga postać tego samego imienia to Arkady przyswojone według innego wzoru (jak Ignacy). W grece Arkádios wywodzi się od rzeczownika Arkas 'mieszkaniec Arkadii' (na Peloponezie) i pierwotnie oznaczało 'syn Arkadyjczyka', zapewne...

Jest to męskie imię greckie. Eugénios to pierwotnie zdrobnienie imienia Eugénés 'dobrze urodzony, z dobrego rodu' (eu 'dobrze' i genos 'ród'). W starożytnym Rzymie imię to zostało przetłumaczone na Benenatus. W dawnej Polsce imię to było rzadkie, częstsze dopiero w XIX i XX w. Być może pewną popularność...

Jest to dwuczłonowe imię słowiańskie, zawierające w pierwszym członie temat czasownikowy kazi- 'kazić, niszczyć', a w drugim rzeczownik -mir 'pokój'. Grupa -ir rozwinęła się następnie w -er / -erz. Imię Kazimierz było najpierw imieniem dynastycznym i stopniowo rozszerzyło się we wszystkich warstwach...

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LU­CJUSZ). Pier­wotnie oznacza­ło ono dziew­czynkę 'urodzoną o wschodzie słoń­ca'.W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popular­ność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki...

Jest to stare imię (praenomen) łacińskie, które było później używane też jako cog-nomen. Nadawano je w Rzymie chłopcom urodzonym o wschodzie słońca (prima luce). W podobny sposób zaznaczano inne okoliczności narodzin lub cechy fizyczne, np. Primus, Proculus. Formą żeńską była u Rzymian Lucia (zob. ŁUCJA). Odpowiedniki...

To słowiańskie imię zawiera w pierwszym członie temat przymiotnikowy luto- (zob. LUTOGNIEW), a w drugim rdzeń rzeczownikowy -sław (por. sława). Element lut-, podobnie jak -sław, mógł występować tak w pierwszym jak i w drugim członie imion (Zby-lut; Sławomir- Mirosław). Imię to poświadczone jest w źródłach...

Jest to zapożyczone z języka czeskiego dwuczłonowe imię słowiańskie, któremu odpowiadała polska forma Więcesław (Więcsław, Więsław i Więcław). Imię Więcesław poświadczone jest w dokumentach od XII w. w formach: Więcesław, Więcsław, Więsław. Forma czeska upowszechniała się prawdopodobnie od czasów panowania...

Jest to żeńska forma łacińskiego imienia Lucius (zob. LUCJUSZ). Pierwotnie oznaczało ono dziewczynkę 'urodzoną o wschodzie słońca'. W Polsce poświadczone już w 1208 r. w formie Łucyja i w formie Łucza lub Luca (1431). Imię to musiało mieć znaczną popularność, gdyż wiążą się z nim pewne praktyki magiczne,...