Imiona świętych

To greckie imię żeńskie Eir-n-, przejęte do łaciny w formie Irena, gdy greckie ei wymawiano już jak i. Rosyjski odpowiednik Irina pochodzi z czasów jeszcze późniejszych, gdy greckie e wymawiano też jako i. Eir-n- była u Greków boginią pokoju. Jej posąg stał na agorze (rynku). Imię tej bogini było metonimicznym...

Jest to imię pochodzenia greckiego. Formalnie jest to użyty w charakterze imienia własnego przymiotnik eirenaíos 'spokojny, pokojowy'. Ten ostatni jest z kolei tworem od rzeczownika eir-n- 'pokój, spokojne życie' (zob. IRENA). Imię greckie Eirenaios przejęli Rzymianie w wymowie Irenaeus, co stało się...

Imię pochodzenia celtyckiego (irlandzkiego) Ite, Ide o niepewnym znaczeniu (może 'czujna, bacząca'-). Zanglicyzowano je na Mide, Meeda. Jeden ze średniowiecznych poetów nazwał Itę przedstawioną poniżej 'jaśniejącym słońcem Munster'. Według legendy miała w swych rękach piastować Dzieciątko Jezus. Na...

Imię to wywodzi się ze starego rzymskiego cognomen (przydomek) dla oznaczenia człowieka oddanego jakiejś innej osobie, szczególnie rodzicom. Jako jeden z pierwszych nosił je Caecilius Metellus (konsul w 80 r. przed Chr.), znany ze swego przywiązania do ojca. To imię u chrześcijan przybrało przede wszystkim...

Zlatynizowana forma germańskiego imienia złożonego z członów: theud-/diot- 'lud, naród, plemię' i -haris/-charis 'wojsko'. Czasem utożsamiano je z greckim Teodorem. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Theudarius, Theuderius, ang., niem. Theodarius, Theoderis.

Imię pochodzenia germańskiego, złożone z członów: wald- / walt- 'panować, władać' i -mar / -m-r 'sławny, szlachetny'. W średniowieczu było to duńskie imię dynastyczne, występujące też w dolnoniemieckiej postaci Woldemar. Na gruncie słowiańskim utożsamiano je z podobnie brzmiącym rodzimym imieniem Włodimir...