Imiona świętych

Imię męskie wywodzące się z gr. Achilleús lub Achileús, które przeszło do łaciny w postaci Achilleus i Achilles, a stąd do różnych języków. W greckim znane od czasów najdawniejszych. Nosił je jeden z bohaterów Iliady, ale jego pierwotne znaczenie jest nieznane. Przypuszcza się, że Grecy zapożyczyli to...

Imię męskie wywodzące się od starożytnego rodu rzymskich plebejuszów Antonii, lub gens Antonia. Najsłynniejszą postacią z tego rodu był Marcus Antonius, czyli Marek Antoniusz, najpierw współpracownik, a potem przeciwnik Augusta Oktawiana. Skąd się wzięła nazwa tego rodu, nie wiemy; pod koniec republiki...

Jest to imię dwuczłonowe pochodzenia germańskiego. Pierwszy człon zawiera element engel- 'anioł'; drugi zaś -bert (- Beraht) 'jasny, błyszczący, znakomity'. Całość znaczyć może 'anielsko jasny'. Imię to pojawiło się w średniowieczu; jest wyrazem ówczesnej pobożności. Obok męskiej formy tego imienia w...

Imię pochodzenia germańskiego, utworzone na podstawie słowa ernust / ernost / ernest 'bitwa, siła, surowość'. Czesi to germańskie imię przejęli jako Arnošt. W Polsce używane od średniowiecza do dziś także jako nazwisko. Obok formy męskiej w użyciu są też żeńskie: Ernestyna i Ernestynka zapożyczone...

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen Florentinus, utworzone od pierwotnego Florentius (zob. FLORENCJUSZ). W Polsce notowane od 1224 r. w postaciach Florentyn, Florenty (Florentinus, Florentius). Odpowiedniki obcojęz.: łac. Florentinus, ang. Florence, fr., niem. Florentin, ros. Fłorentin,...

Jest to imię teoforyczne, jak wiele imion biblijnych. Wywodzi się z hebrajskiego melki-or 'król (Bóg) jest moją światłością'. W Polsce imię poświadczone w dokumentach od 1394 r. w formach: Melchior, Malchior, Melchier, Malchier, Melchiar, Melcher, Malcher, Malchar, Melchor, Malcar. Od imienia tego pochodzą...