Imiona świętych

Imię pochodzenia greckiego: Kárpos 'urodzaj, owoc'. Nie można też wykluczyć dackiego pochodzenia imienia, od nazwy etnicznej Karpów, którzy zamieszkiwali obszar między Dunajem a Karpatami. W Polsce spotyka się przeważnie u wiernych Kościoła wschodniego. Odpowiedniki obcojęz.: łac. Carpus, gr. Kárpos,...

Jest to imię pochodzenia łacińskiego. Nosiło je wielu wybitnych Rzymian z rodu Fabiuszów i Waleriuszów. Łacińska forma imienia Maximus (dla kobiet Maxima) - to użyty w funkcji imienia przymiotnik magnus, w stopniu najwyższym maximus 'bardzo duży, największy'. Prawdopodobnie pierwotnie w imieniu tym kryła...

Jest to imię pochodzenia germańskiego, złożone z elementów math- / maht- 'męstwo, potęga, moc' i -hard / -hart 'silny, odważny, śmiały'. W Polsce poświadczone od XV wieku. Wiąże się z nim wiele przysłów dotyczących pogody, np. Kiedy Medard się rozwodni, będą deszcze sześć tygodni. Formą spieszczoną...

Jest to z pochodzenia łacińskie cognomen, utworzone od imienia Severus (SEWER) za pomocą sufiksu -inus, który oznacza przynależność, pochodzenie. Severinus to 'pochodzący od Sewera, syn Sewera'. Imię to jest w Polsce znane, ale nigdy nie osiągnęło wielkiej popularności. Obok formy męskiej znana jest...

Jest to imię germańskie, złożone z członów: wille- 'chęć, wola' i -helm 'opieka, pomoc'. Było to częste imię w rodzinach dynastycznych Niemiec, Anglii, Holandii. Obok formy męskiej imienia w użyciu jest też forma żeńska - Wilhelmina. Imię to pojawia się w Polsce w w. XIV, ale nigdy nie osiąga większej...

Jest to dwuczłonowe imię pochodzenia słowiańskiego. W członie pierwszym zawarty jest przymiotnik w stopniu wyższym wysze- (od przymiotnika wysoki), a w drugim członie element -sław. Wyszesław to 'człowiek, który miał posiąść wyższą sławę'. Obok męskiej formy imienia w użyciu była też forma żeńska Wyszesława....