Najwięcej dobra robi ten, kto porządkuje własne sprawy – św. Rajmund z Peñafort

Jest patronem prawników kościelnych, studentów prawa i adwokatów. Przeżył ponad 100 lat. Napisał wiele dzieł zbierających i porządkujących prawodawstwo kościelne. Miał ścisły umysł prawnika. Naczelną zasadą dla niego był porządek, ład. Był zwolennikiem solidnej pracy, bez szukania widowiskowych efektów. Kierował się przekonaniem, że najwięcej dobrego dla świata robi ten, kto porządkuje własne sprawy. 7 stycznia Kościół wspomina św. Rajmunda z Peñafort.

Urodził się około roku 1170 w Villafranca del Panades, niedaleko Barcelony w Hiszpanii, w starej, spokrewnionej z królami Aragonii rodzinie szlacheckiej Peñafort. Początkowe nauki pobierał w szkole katedralnej w stolicy Katalonii, a potem jako młodzieniec wykładał tam filozofię i wydał swoje pierwsze dzieło, Summę prawa. Miał ścisły umysł i myślał ‘podręcznikowo’. Po podręczniku dla studentów prawa przyszedł czas na Summę nauki, dla seminarzystów, przyszłych kapłanów jako podręcznik duszpasterski.

Imiona świętych - Rajmund

Mając około 30 lat, Rajmund wyjechał na studia prawnicze do Bolonii i tam uzyskał stopień doktora. Po powrocie do Barcelony zaczął wykładać w wyższej szkole dla kształcenia kleru, jaką założył tamtejszy biskup Berengariusz IV.

W tym okresie Rajmund współpracował ściśle ze św. Piotrem Nolasco przy założeniu nowego zgromadzenia zakonnego, tak zwanych mercedarian, czyli Zakonu Najświętszej Maryi Panny Miłosierdzia dla Odkupienia Niewolników.

W roku 1222 Rajmund wstąpił do nowo założonego Zakonu dominikanów. Był gorliwym duszpasterzem, a także wykładowcą i pisarzem.

Modlitwa do św. Józefa dla narzeczonych

Sława dokonań Rajmunda dotarła do uszu ówczesnego papieża. Grzegorz IX w roku 1230 wezwał go do Rzymu, mianował kapelanem pałacu apostolskiego i penitencjariuszem. Rajmund został też osobistym spowiednikiem samego papieża.

Jednym z najważniejszych zadań, jakie papież powierzył Rajmundowi było uporządkowanie i stworzenie jednolitego zbioru przepisów i praw kościelnych. Prawie sto lat wcześniej powstał tak zwany Dekret Gracjana, zbierający sporą ilość dokumentów prawnych Kościoła, ale po nim pojawiło się sporo nowych przepisów, które wymagały uporządkowania. Rajmund zabrał się kompetentnie do tej pracy, która trwała cztery lata. Jej owocem są tak zwane ‘Dekretały Grzegorza IX’, które papież zatwierdził w roku 1234 bullą Rex Pacificus. Przez wieki były one podstawowym zbiorem prawa kościelnego.

Św. Rajmund - Tommaso da Modena, P.d., via Wiki. Comm.Rajmund powrócił do Hiszpanii w 1236 roku. Po dwóch latach został wybrany na trzeciego z kolei generała zakonu, po św. Dominiku i bł. Jordanie. Jako wytrwany jurysta, przeredagował konstytucje zakonne. Po dwóch latach zrezygnował jednak z urzędu generała, pragnąc się poświęcić duszpasterstwu.

Był doradcą i spowiednikiem króla oraz wielu osobistości. Chciano go mianować biskupem, ale wymówił się od tej godności. Cały czas prowadził swoją działalność naukową i piśmienniczą. Wydał dzieła prawnicze, między innymi Summę pastoralną i Traktat o małżeństwie, ale pisał też praktyczne podręczniki z teologii moralnej dla spowiedników.

Modlitwa św. Tomasza o dobrą starość

Rajmund prowadził surowe i umartwione życie. Mimo to dożył sędziwego wieku 100 lat. Zmarł w Barcelonie, 6 stycznia 1275 roku. Jego pogrzeb był religijną i społeczną manifestacją. W pogrzebie uczestniczył sam król ze swoim dworem.

Relikwie Rajmunda spoczywają w katedrze św. Eulalii w Barcelonie. Do katalogu błogosławionych wpisał go Paweł III, a do grona świętych zaliczył go Klemens VIII w 1601 roku.

Uaktualnienie polskiego tłumaczenia Kodeksu Prawa Kanonicznego

W niektórych sprawach prawo kanoniczne jest bardziej restrykcyjne niż prawo świeckie

Komentarze

Św. Rajmund z Peñafort jest czczony jako patron prawników kościelnych, studentów prawa oraz adwokatów. W ikonografii ukazywany jest w habicie dominikańskim. Jego atrybutami są: płaszcz, księga i klucz. Życie szczęśliwe to według św. Rajmunda życie uporządkowane, a porządek w myśleniu zaowocuje prawością serca i postępowania.