"Segregacja płci" przyszłością edukacji?

Nie jest przypadkiem, że szkoły dostarczające światowych elit intelektualnych, liderów są w większości szkołami jednopłciowymi jak m.in. słynne Eton, Harrow Hill, Rugby czy szkoły Opus Dei. Zdaniem prof. Nalaskowskiego trend do powrotu na szerszą skale do tego kształcenia jest nieuchronny.

Redagowanie kwartalnika to trudny dylemat wyboru z dużym wyprzedzeniem tematyki odpowiadającej potrzebom czytelnika. Pismo Pastores w pierwszym tegorocznym wydaniu dało dowód, że można celnie trafić nawet w pole problematyki bieżącej. I choć jest ono poświęcone formacji kapłanów to jednak zgłębianie tematów zebranych wokół haseł: kobiet-mężczyzna-wspólnota będzie użyteczne dla szerszego grona odbiorców.

Czytelnik  zwróci szczególną uwagę na teksty o ideologii gender i o tym czy kościół może bronić homoseksualistów skoro aktywiści gejowscy widzą w nim wroga. Z zaciekawieniem sprawdzi, co kryje się za tytułami: "ABC współpracy księży z kobietami" albo "Wujek-ksiądz, czyli o duszpasterzu wśród rodzin". Z uwagą prześledzi artykuły o celibacie, biblijnej perspektywy tożsamości kobiety i mężczyzny, przyjaźni. Ponieważ nie da się na antenie omówić każdego z nich, za próbkę całości  wybrałem tekst prof. Aleksandra Nalaskowskiego, "Szkoły jednopłciowe - powrót do intymności kształcenia."

W polskim systemie szkolnictwa koedukacja jest nienaruszalnym dogmatem i pojedyncze szkoły tylko dla dziewcząt lub dla chłopców, dla przeciętnego Polaka jawią się jak zabytek z odległej epoki. Jednakże - zauważa autor - w wielu dziedzinach życia widać powroty do czegoś, co ceniono kiedyś. W latach 90-tych odkryto polską kuchnię z "chłopskim jadłem", smalec, pierogi i żur. Żaden z tych specjałów nie był nowy lecz kulinarna moda reagowała na inwazję McDonalda, kuchni włoskiej czy chińskiej.

Podobnie, edukacja zróżnicowana jest reakcją na deintymizację życia, na to, że - jak pisze toruński profesor - płciowość stała się przedmiotem kłótni. Wypełzła na ulice w postaci parad homoseksualnych czy "marszu szmat", jednocześnie prowokując manifestacje rodzin heteroseksualnych i agresję siłowych ugrupowań przypisywanych prawicy politycznej" (s. 74). Edukacja osobno dla dziewcząt i dla chłopców - uważa autor pozbawiona jest rywalizacji i działań koncyliacyjnych między grupami.

Skupia się na wyraźnie sprecyzowanym oddziaływaniu - innym dla każdej z płci. Metodyka wcale nie petryfikuje poglądu, że "chłopcy to lotnicy a dziewczynki to kelnerki". Wykorzystuje natomiast istotne, potwierdzone naukowo różnice w tempie, głębokości i adekwatności przyjmowania informacji.

Nie jest przypadkiem, że szkoły dostarczające światowych elit intelektualnych, liderów są w większości szkołami jednopłciowymi jak m.in. słynne Eton, Harrow Hill, Rugby czy szkoły Opus Dei. Zdaniem prof. Nalaskowskiego trend do powrotu na szerszą skale do tego kształcenia jest nieuchronny. Kwestią otwartą pozostaje, w którym pokoleniu się to stanie.