Św. Urszula Ledóchowska

Maria Julia urodziła w 1865 roku w Loosdorf k. Wiednia w wielodzietnej rodzinie Ledóchowskich. Już w domu rodzinnym otrzymała staranne wychowanie. Wykształcenie zdobyła u sióstr Pań Angielskich w Sankt Pölten (1874-1883).

Urszulę rozpierało pragnienie niesienia Ewangelii siostrom i braciom w odległych stronach. Już w nowicjacie odkryła charyzmat wychowawczyni, któremu poświęciła całe swoje życie. Po pracy wychowawczej w pierwszej placówce w Krakowie, została dyrektorką zaniedbanego liceum św. Katarzyny i interantu dla dziewcząt w Petersburgu. Gdy wydalono ją z Rosji przeniosła się do krajów skandynawskich, m.in. do Finlandii, gdzie założyła gimnazjum a następnie udała się do Szwecji i Danii.

Siostra Urszula była zawsze uśmiechnięta, przez co od razu zdobywała sobie serca i życzliwość wielu ludzi. W czasie działań wojennych organizowała pomoc materialną dla osieroconych polskich dzieci.

W 1920 r. Urszula powróciła do Polski i zamieszkała w Pniewach k. Poznania. W jej sercu dojrzewała myśl o założeniu nowego zgromadzenia. Poprosiła o to papieża Benedykta XV, który wyraził zgodę na powstanie Zgromadzenia Serca Jezusa Konającego, popularnie nazywanym urszulankami szarymi. W jej staraniach u Stolicy Świętej bardzo wspomagał Urszulę, O. Włodzimierz Ledóchowski, jej rodzony brat i generał jezuitów.

Całe życie Matki Urszuli wypełnione było miłością i duchem ofiary względem każdego człowieka, w ewangelicznej trosce o wychowanie dzieci i młodzieży. Utrudzona Matka Urszula zmarła 29 maja 1939 r. Jan Paweł II beatyfikował ją w 1983 r. zaś kanonizacja miała miejsce w Rzymie w 2003 r.