Kandydaci na papieża: Gianfraco Ravasi

Urodzony 18 października w 1942 r. w Merate niedaleko Mediolanu (Lecco), jest z wykształcenia biblistą. Po przyjęciu świeceń kapłańskich 28 czerwca 1966 jako kapłan archidiecezji mediolańskiej odbył specjalistyczne studia w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, uwieńczone licencjatem, a następnie doktoratu nauk biblijnych.

Był m.in. prefektem Biblioteki Ambrozjańskiej w Mediolanie, założonej w 1607 r. przez kard. Fryderyka Boromeusza. 3 września 2007 Benedykt XVI mianował go arcybiskupem tytularnym, po czym 29 tegoż miesiąca osobiście go konsekrował, a na konsystorzu 20 listopada 2010 włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego.

Przez wiele był wykładowcą egzegezy Starego Testamentu w Wyższym Seminarium Duchownym w Mediolanie i na tamtejszym Wydziale Teologicznym Północnej Italii. Jest jednym z najwybitniejszych biblistów włoskich, członkiem Włoskiego Stowarzyszenia Biblijnego, bierze aktywny udział w spotkaniach naukowych, promując i rozwijając wiedzę biblijną zgodną z nauczaniem Magisterium Kościoła.

Ma w swoim dorobku ponad 100 pozycji książkowych, nie licząc artykułów prasowych. Napisał m.in. monumentalne komentarze do poszczególnych ksiąg biblijnych i całego Pisma Świętego, przy czym szczególne miejsce zajmują tam trzy obszerne komentarze: do Księgi Psalmów (1985), Księgi Koheleta (1988) i Pieśni nad Pieśniami (1992). Wszystkie przełożono także na język polski.

Mniej obszerne, lecz równie ważne i cenione komentarze dotyczą kilku innych ksiąg biblijnych. Są to chronologicznie: popularny komentarz do Księgi Psalmów (1975) i zbioru Proroków (1975), do Księgi Wyjścia (1980), Księgi Rodzaju 1-11 (1991) i Apokalipsy (1999). Niemal wszystkie powstały na bazie doświadczeń dydaktycznych i służą jako pożyteczne podręczniki rzetelnie wprowadzające w podstawy wiedzy biblijnej.

Kard. Ravasi jest także autorem innych publikacji, które także przyczyniają się do upowszechniania znajomości Biblii i wiedzy biblijnej. Są to m.in. dwa zbiory pod wspólnym tytułem "Il racconto del cielo" (Opowieść nieba), poświęcone księgom Starego (1995) i Nowego Testamentu (1996) oraz obszerna seria wydawnicza "Il racconto della Bibbia" (2006-07), złożona z 10 tomów poświęconych wszystkim księgom Pisma Świętego, zaopatrzonych w barwne ilustracje, mapy i reprodukcje. W tej grupie publikacji znajdują się również słowniki biblijne, opracowane i wydane pod redakcją G. Ravasiego (i innych autorów).

Kardynał był też członkiem Papieskiej Komisji Biblijnej (w latach 1985-96), wniósł znaczący wkład w przygotowanie i przebieg XII Zwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów na temat Słowa Bożego w życiu i misji Kościoła (5-26 listopada 2008), oraz współtworzył tzw. "Dziedzinie Pogan", będący integralnym składnikiem nowej ewangelizacji. Od 3 września 2007 stoi na czele Papieskiej Radzie do spraw Kultury, utworzonej w 1982 przez Jana Pawła II, Kościoła ze światem, a także Papieskich Komisji: ds. Dóbr Kulturowych Kościoła i Archeologii Sakralnej.

Wiele jego wypowiedzi dotyczących różnych aspektów życia religijnego, teologicznego, kościelnego, a także społecznego i politycznego ukazało się drukiem i w internecie. Kardynał współpracuje z włoskim Canale 5, gdzie prowadzi niedzielną audycję "Le frontiere dello Spirito" (Granice Ducha), a we współpracy z tygodnikiem "Famiglia Cristiana" przygotowuje nowe, pięciotomowe wydanie całej Biblii, przeznaczone przede wszystkim dla rodzin. Jest też stałym współpracownikiem watykańskiego dziennika "L’Osservatore Romano" i pisma "Il Sole 24".

Jest też zaangażowany w dialog z chrześcijanami innych wyznań i wyznawcami innych religii, zwłaszcza judaizmu. Nowe pole jego działalności stanowią kontakty z niewierzącymi, w ramach których promowany jest dialog moralności chrześcijańskiej z etyką świecką, nawet tą, która stroni od zasad Ewangelii - służą temu szczególnie wspomniane Dziedzińce Pogan, które odbyły się dotychczas w różnych miastach europejskich.

Kard. Ravasi od wielu lat ściśle współpracuje z krakowskim Centrum Formacji Duchowej, prowadzonym przez salwatorianów i bardzo zasłużonym dla upowszechniania wiedzy biblijnej. Wygłaszał wykłady nt. wybranych wątków i tematów biblijnych, które były nagrywane i trafiały do wielu ośrodków i miejsc nie tylko w Polsce, ale także za granicą, gdzie język polski jest znany i używany, np. na Białorusi, Słowacji i Ukrainie oraz w Rosji i innych b. republikach sowieckich.