Melaniusz

Jest to imię męskie wywodzące się z późnego języka greckiego, utworzone za pomocą przyrostka -ios (Melaníos) od imienia dwuczłonowego, np. Melantheus.

W Polsce brak poświadczeń.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem. Melanius, fr. Mélaine, Melain, Mélan, Meslin, wł. Melanio, Meliano.

Przedstawimy dwóch świętych tego imienia. Jako trzeci występuje niekiedy biskup Rouen, który jednak bardziej znany jest jako Mellon (Mallon).

Melaniusz, biskup Troyes. Żył w IV stuleciu i był może piątym biskupem Troyes. Wedle późnej Vita miał się ożenić z panną, która ślubowała czystość. Gdy mu to wyznała, zdecydowali razem powstrzymać się od pożycia. Poświęcił się potem służbie Bożej. Nie wiemy, kiedy zmarł. Czczono go przede wszystkim w opactwie Celle, gdzie spoczywały jego relikwie. Wspomnienie przypadało 22 kwietnia, ale także 13 marca.

Melaniusz z Rennes. Urodził się około r. 450 w Plaz k. Redon (Bretania). Gdy dorósł, w posiadłości rodzinnej zbudował oratorium, przy którym mieszkał również po swej konsekracji na biskupa Rennes. Jako taki wziął udział w synodzie w Orleanie (511) oraz we wspólnej interwencji biskupów skierowanej przeciw dwom bretońskim kapłanom, podejmującym osobliwe wędrowne akcje misyjne. Zmarł u siebie 6 listopada około r. 540. Śmiertelne szczątki przeniesiono w 644 r. do Rennes i u jego grobu ufundowano opactwo, które wzięło od niego nazwę (Saint-Mélaine). Do Martyrologium Rzymskiego dostał się pod dniem 6 stycznia, w którym otrzymał sakrę biskupią. W Rennes wspominano go jednak zawsze w dniu 6 listopada. I ten też termin przyjęto w nowym opracowaniu (1969 r.) Martyrologium Rzymskiego.