Melar(Iusz)

Imię pochodzenia celtyckiego (bretońskiego), zlatynizowana forma spieszczenia imienia skróconego z członem mael- / m-l- 'sługa; poświęcony komuś'. Mógłby to być bretoński odpowiednik irlandzkiego Máelán / Maolán.

W Polsce nie używane.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Melarius, Melorus, ang., niem. Melarius, fr. Meloir, Melair, Melar, Mélor.

Melariusz, męczennik bretoński. Posiadamy bardzo liczne ślady kultu tego świętego, także takie, które odzwierciedliły się w toponimii bretońskiej. Trudniej o ustalenie czegokolwiek ze szczegółów życia i śmierci Melariusza. Miał być synem jakiegoś króla. Gdy był jeszcze dzieckiem, stryj okaleczył go, aby nie mógł wstąpić na tron. Potem powierzono go biskupowi w Quimper oraz hrabiemu Kornwalii. Ten ostatni dopuścił się zdrady. Melariusza zgładzono, a taka śmierć niewinnego człowieka uchodziła wówczas za męczeństwo. Specjaliści w całej tej historii dopatrują się zbitki szczegółów z życia trzech świętych: Magloriusza, biskupa wyznawcy z Anglii i młodego księcia męczennika. Są też badacze, którzy sądzą, że Melariusz to po prostu Magloriusz. Ponadto wiele miejscowości szczyciło się posiadaniem relikwii świętego. Stąd duża rozbieżność terminów, w których obchodzono jego wspomnienie. Przeważają daty: 3 stycznia oraz 1 lub 2 października.