Tylko szczera odpowiedź na to pytanie jest gwarantem rozwoju duchowego i zbliżenia do pełni człowieczeństwa.

"Kiedy zastanawiałem się, dlaczego tak jest, doszedłem do wniosku, że dlatego, że jestem mężem i ojcem" - mówi. 

Powiedzmy sobie jasno: my się na tym nie znamy. Z tego względu Pan Jezus w swojej modlitwie wskazuje nam na wzór jaką jest Trójca Przenajświętsza.

Pięć lat temu papież Franciszek opublikował encyklikę Laudato si’, w której „skierował naglące wezwanie, by ponowić dialog dotyczący sposobu, w jaki budujemy przyszłość naszej planety”. Dodał: „Potrzebujemy konfrontacji, która nas wszystkich połączy, ponieważ wyzwanie ekologiczne i jego ludzkie korzenie dotyczą i dotykają nas wszystkich ”[1].

Dawajmy się więc uświęcić. Tak! Nie uświęcajmy się sami, bo tego nie umiemy. Niech uświęca nas Bóg Ojciec, zgodnie z prośbą Jego Syna, a naszego Brata.

„Umiłowane dzieci Boże, jeżeli mówię o narodzie, o miłości do narodu, to pragnę, żebyście nigdy tego rozumieli jako popieranie przeze mnie jakiejś formy nacjonalizmu” - mówił ten, który miał łatkę „czerwonego księdza".

Wbrew pozorom, określenie „życie wieczne” oznacza nie tylko życie bez przemijania.

Jak radzisz sobie z przyjęciem własnej słabości? Wierzysz w to, że Bóg kocha cię takiego, jakim jesteś? „Bez przyjęcia Bożej miłości, nie poznamy naszej tożsamości” – mówi jezuita.

Gdzie jest Bóg tam, gdzie mamy do czynienia jedynie z okrucieństwem, bólem, grzechem, śmiercią i cierpieniem? Jest w cierpliwości wiary i nadziei tych, którzy również w takiej sytuacji nie dali się opanować złu.

Moja relacja z Maryją się zmieniła. Był taki czas, gdy nie umiałam Jej zrozumieć. Wspomnienia z dzieciństwa zostawiły w pewnym sensie “lukrowaną” wersję pobożności maryjnej. Pasowało to pewnie dziewczynki w białych lakierkach. Z niej wyrosła jednak kobieta, która niekiedy gubiła różowe okulary i doświadczyła tego, że życie bywa ciężkie.

Ale czy my wierzymy w innych ludzi?

"Jezus nam obiecuje, że najtrudniejsze doświadczenia człowiek może przejść jako drogę do radości. Ale wtedy, kiedy one go nie zamkną w sobie, tylko otwierają go ku innym" - mówi arcybiskup Ryś.

To nie śmierć Jezusa na krzyżu była momentem Jego pożegnania z uczniami, lecz jest nim Jego wstąpienie do nieba. Czy teraz uczniowie pozostaną już sami, zdani tylko na siebie? Nic bardziej mylnego.

Każda Msza święta to okazja do spotkania z Chrystusem, który zbawia. A elementem zbawienia jest uzdrowienie. Czy wierzysz w to, że Jezus może to uczynić właśnie dzisiaj?

Z trudem przychodzi nam uznać, że możemy liczyć na Jezusa, bo On jest z nami. Jak sobie z tym poradzić?

Dlaczego proszenie Ojca „w imię Jezusa” gwarantuje spełnienie prośby? Czy dlatego, że Ojciec kocha Jezusa bardziej niż nas i jeśli powołamy się na Niego to nas wysłucha? Oczywiście, że nie.

Czy Ten, który ukazał się Mojżeszowi w płonącym krzewie, nie może objawić się nam w wietrze poruszającym gałęziami drzew?

Nasze relacje są teraz ograniczone. Liczba spotkań zmniejszyła się do minimum, a w przypadku niektórych nawet do zera. Wielu osobom brakuje kontaktu z innymi, czują się samotne. Tak wygląda teraz nasza rzeczywistość.

„Człowiek ze swoją wiedzą, doświadczeniami, uczuciami jest niesamowitą istotą i czy to wszystko miałoby być wyłącznie kawałkiem pofałdowanego gluta, którym jest mózg?” – zastanawia się prof. Dominika Dudek.

Dobrze, że zaczyna się o tym głośno mówić. Same zakonnice coraz częściej mają odwagę sprzeciwiać się patologicznym zachowaniom i mechanizmom. 

{{ article.description }}