Gdyby jedynym powodem bycia w Kościele mieli być księża, już dawno nie byłoby mnie w Kościele Katolickim. Co jest dla mnie zatem prawdziwym powodem?

Bardzo chciałbym, aby polscy hierarchowie spotykali się z młodymi ludźmi, którzy mają w sobie mnóstwo wątpliwości do tego, czy być w Kościele. Aby ich wysłuchali.

Kiedy trzeba pójść na kompromis? Czy zawsze warto to robić? Przeczytajcie.

Nie rozumiem, dlaczego tak niepoważnie podchodzimy do sakramentu bierzmowania w praktyce duszpasterskiej. Przepraszam, jeśli w tej chwili czytają to ci księża, liderzy, katecheci, którzy postępują inaczej. Wiem, że tacy są. Ogólnie odbieram jednak przygotowanie do bierzmowania jako porażkę.

Wolność to według definicji brak przymusu, możliwość działania zgodnie z własną wolą. To sytuacja, w której można dokonywać wyborów spośród wszystkich dostępnych opcji. Czy małżeństwo jest związkiem, które mi ją odbiera? Jak patrzę na moje małżeństwo? 

Myślę, że warto, nie tylko w Dzień Kobiet, ale i w codziennej modlitwie, stawiać sobie pytanie: w jakim lustrze codziennie się przeglądam? W lustrze ludzkich opinii, facebookowych postów, czy w lustrze Słowa Bożego, sakramentów, adoracji i w lustrze słowa dobrych przyjaciół. Komu wierzę?

Stały się kluczem do odczytywania wzorców mojej natury, a to pozwoliło mi dostrzec, docenić i uszanować kobiecość, która jest jednym z najbardziej fundamentalnych elementów mojej natury.

Zapomniałeś już o tym, że przeżywamy Wielki Post? Nie możesz uczestniczyć w Drodze Krzyżowej w swojej parafii? Pomódl się w ten sposób sam albo w gronie rodzinnym.

To odosobnienie, w którym się znalazłem, było mi potrzebne. Sam nie potrafiłbym się zatrzymać, zaprzestać tego obłędnego pędu. Ten covidowy i jakże stresujący hamulec pokazał mi jak wiele jest w moim życiu do naprawy.

Sprawdź, jakie pytania warto sobie zadać, żeby wyjść z takiego sposobu myślenia.

Dotychczasowe doświadczenia pokazują, że internet uwodzi mnie niepostrzeżenie. Zaczyna się od nałogowego zerkania w smartfona, przeżywania emocji wywołanych tym czy innym artykułem, potem przychodzi pokusa porównywania się z innym i próbowanie bycia ze wszystkim na bieżąco, a kończy na frustracjach i ogólnym zniechęceniu.

Proszę Cię, która lub który czytasz te słowa. Idź do spowiedzi. Nie bój się Jezusa. Obiecuję Ci, że w najbliższych dniach będę się modlić, abyś także Ty, doświadczył/-a owocnego spotkania z Bogiem w sakramencie pojednania, sakramencie radości. Nie odkładaj go. Nie zostawiaj na potem, na jutro, na Wielki Tydzień, na dzień swojej śmierci… Wróć do Jezusa już teraz.

Choć Ono codziennie jest obecne w moim życiu, to ostatnio zaniedbane brakiem zatrzymania się nad Nim, odkładaniem na późną porę, biegunką myśli w głowie niepozwalającą się skupić. Chcę być blisko Boga słuchając Jego Słów.

Moje doświadczenie jasno mi pokazuje, że warto wziąć mniej i przeżyć to głębiej. Nie chcę w Wielkim Tygodniu poczuć niestrawności z pustką w sercu, do którego nic nie dotarło, bo zajmowało się zbyt wieloma rzeczami naraz. Chcę smakować, patrzeć, przeżyć.

Czy spotkaliście w swoim życiu małżonków, którzy są wciąż niezadowoleni, niezrealizowani, nieszczęśliwi? Iluż małżonków ciągle sądzi, że zrealizuje mrzonki, które urzekły ich w młodości? Iluzje prowadzą małżeństwa do rozczarowania, ponieważ nie można ich zrealizować. Nie jest możliwa zmiana, jeśli podążamy za mitami.

Ile razy widziałem matki samotnie wychowujące niepełnosprawne dzieci. Gdzie jest tata? Tatę to przerosło, nie wytrzymał. Jest teraz z inną nową rodziną, a dziecko z problemem widuje jedynie od czasu do czasu.

Pierwszą myślą, która zahuczała mi w głowie, było: „O nie! Pod moim dachem nie wyrośnie kolejny ateista!”. I już, już miałam w świętym oburzeniu huknąć stosowne kazanie solidnie naszpikowane frazami wywołującymi poczucie winy w małym człowieku, gdy nagle – chwała Panu! – opamiętałam się.

Opierają oni swoją cześć dla Boga na lęku. Nie mają z Bogiem relacji miłości. Szatan pozornie zgrywa odważnego, gotowego bluźnić Bogu, próbującego z Nim walczyć. Tak naprawdę jednak boi się Boga.

Pomysł podpisywania dodatkowych oświadczeń kojarzy mi się urzędem, który potrzebuje papieru, nie człowieka. Ksiądz z Ropicy Wielkiej stał się takim właśnie urzędem. Podstawia pod nos papier i uzależnia od tego możliwość otrzymania darów Ducha Świętego.

Decyzją biskupa odwołane są spotkania wspólnot parafialnych i ludzi ze wspólnoty ostatnio brak mi jak tlenu. Brak mi Spotkań Kobiet i wspólnoty małżeństw. Brak mi wspólnej modlitwy.

{{ article.description }}