"Gdyby duchowni tak pokornie podchodzili do świeckich, jak świeccy do nich, wiele problemów i łez byśmy uniknęli" - komentuje sytuację ks. Przemysław Marek Szewczyk.

Zaczynamy adwentowe oczekiwanie, czyli czas przygotowania do świąt Bożego Narodzenia. Zawsze na początku Adwentu, w dniu otwierającym też nowy rok liturgiczny zadaję Bogu na modlitwie pytanie: "Co chciałbyś we mnie zrobić w tym czasie? Jakie są Twoje pomysły i pragnienia na ten Adwent?".

Wydaje mi się, że jako ewangelizatorzy za mało skupiamy się na ludziach, których chcemy „nawrócić”. Patrzymy na nich jak na zerojedynkowy problem, gdzie zero znaczy „niewierzący”, jeden to „wierzący” i chcemy tych niewierzących na drugą stronę, nawet siłą, przeciągnąć. Ale ten człowiek ma swoją historię, może ma coś do przepracowania i może jesteśmy w stanie mu pomóc w inny sposób niż indoktrynując go i mówiąc, w co ma wierzyć?

Nie raz, dopuszczając się aż ludobójstwa, zabijaliśmy w ludziach to, czego nienawidziliśmy w sobie – przede wszystkim sumienie. Jeśli tak, to rozważając mękę i śmierć Pana Jezusa, tym uważniej przypatrujmy się, jak Jezus reaguje zwłaszcza na tych z ludzi, którzy wyrządzają Mu krzywdę.

Uczeń Chrystusa nie boi się już tak jak inni i nie boi się tego, co inni.

Jezus śmiał się, ale też bywał szorstki wobec własnych uczniów, którzy nie do końca rozumieli, jaka jest misja ich nauczyciela. Te reakcje emocjonalne pomagają nam zobaczyć realistyczny obraz Jezusa.

Nie rozumiem, jak można kwestionować odprawianie mszy świętych, celebrowanych w obecnej sytuacji przez kapłanów wprawdzie bez udziału wiernych, ale za tych, którzy są powierzeni ich trosce, czy nawet dyskryminować je jako „widmowe msze”.

Czasem zdarza się, zwłaszcza w listopadzie, że śnią nam się zmarli bliscy. Czy to znaczy, że w ten sposób chcą poprosić nas o modlitwę?

To krótki i dość oszczędny w słowa wywiad. Ale ile w nim treści! Jak wspomina księdza Piotra Krzysztof Antkowiak? Posłuchajcie koniecznie.

"Jesteśmy świadomi naszych wewnętrznych i zewnętrznych nieszczęść, naszych niskich samoocen, zranień, niedoskonałości, grzechów i nałogów. W ogromnej jednak większości szukamy winnych, zamiast wziąć za nie odpowiedzialność".

- To nie jest jakieś tam zgorszenie, to jest coś, co rozbija nas jako ludzi Kościoła. Tych, którzy kochają Kościół. Ludzie okazują się przestępcami. Ci, którzy mają być pasterzami, zawodzą - mówi Aleksander Bańka.

Udało nam się stworzyć niezwykłą wartość w tym trudnym czasie. Jestem przekonana, że wyjdziemy duchowo umocnieni, właśnie dzięki szansie, której nie chcieliśmy zmarnować w żaden sposób. Szalejąca epidemia nie jest niczym dobrym, ale w tym złym czasie, staramy się żyć, a częścią tego naszego życia jest Bóg i relacja, która nas z Nim łączy.

Właśnie obejrzałam ostatni odcinek i trudno mi się uspokoić. Przejść do porządku dziennego jakby nigdy nic? Po prostu się nie da. Choć nie mam pojęcia o szachach, w Gambicie królowej, a zwłaszcza w postaci głównej bohaterki, odnajduję siebie - pisze s. Benedykta Baumann.

"Próżno głównych prawd wiary szukać w Katechizmie Kościoła Katolickiego. (...) Sam, jeżeli przywołuję na lekcji główne prawdy wiary, to w celu pokazania, jak stereotypowe i zafałszowane bywa myślenie o Bogu" - przyznaje ks. Damian Wyżkiewicz CM, katecheta i Nauczyciel Roku 2019.

Powinni ją znaleźć w Kościele. Problem, w tym, że my nie potrafimy jej pokazać. Nie umiemy wskazać na Jezusa jako tego, który może dać drugie życie. Pomóc w pokonywaniu najtrudniejszych życiowych zakrętów. Za to dobrze nam idzie pilnowanie moralności innym. Wskazywanie grzechów, napominanie i… czego miałem okazję doświadczyć, grożenie piekłem.

Masz dość treści i bodźców, które cię przytłaczają? Najchętniej rzuciłbyś wszystko i wyjechał w Bieszczady? Jeśli tak, ten projekt jest dla ciebie.

Kto jest uczniem Jezusa, powinien być czołowym obrońcą godności kobiet i mężczyzn. Teraz przecież nie ma już mężczyzny ani kobiety, dlatego że wszyscy jesteśmy na nowo stworzeni w Chrystusie.

Dopiero wtedy ludzie będą biegli do Kościoła, bo dziś brakuje nam ognia, który rozkochuje ludzi w Bogu i między sobą. Tego dzisiaj chce Duch Święty.

"Jest dla Ciebie miejsce, jeśli przyjmujesz Komunię do ust. Jest miejsce, gdy przyjmujesz ją na stojąco. Jest dla Ciebie miejsce, jeśli jesteś wierząca, wątpiąca albo poszukująca" - pisze Maja Moller, chrześcijańska mama.

"Nie chcę żyć w Kościele sprzed 20 lat. W Kościele, który był zadowolony sam sobą, cieszył się powszechnym uznaniem i szacunkiem, gdzie papieżem był Jan Paweł II. Nie chcę takiego Kościoła, bo w nim równocześnie byli krzywdzeni najsłabsi z nas. I to, że żyliśmy w nieświadomości nie jest powodem do dumy i radości. Dziś jasno jest wypowiadana prawda i to ona przynosi nam wolność" - mówi w swojej homilii dominikanin.

{{ article.description }}