Aureus

W Polsce notowane w tekscie zapisanym po łacinie: Zegota dictus Aureus Nassus, haeres de Bankowic (1355), ale to może tylko tłumaczenie polskiego przezwiska Złoty Nos.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Aureus, niem. Aureus.

Dwóch męczenników występuje w martyrologiach pod tym imieniem. O jednym i drugim milczą inne źródła historyczne. Przedstawimy więc tego, którego męczeństwo nieco wyraźniej zarysowuje się na tle epoki, pełnej zamieszania i niepokojów.

Aureus, męczennik z Moguncji. Martyrologium Rzymskie wspomina go pod dniem 16 czerwca razem z siostrą Justyną i innymi, ofiarami Hunów. Przypuszczają niektórzy, że męczeństwa dopełnili raczej w r. 407, gdy Galię najeżdżali ariańscy Wandalowie. Sądzą inni, że wydarzenie należy przenieść na czas najazdu Attyli z r. 451. O tych najazdach i masakrach urządzonych chrześcijanom Moguncji zachowały się świadectwa historyka Marcellina Ammiana oraz św. Hieronima. Późnym pomysłem wydaje się nazwanie Aureusa biskupem. Wzmiankę zawdzięczamy Rabanowi Maurowi.