Dlaczego lękamy się uznać Boga za Stwórcę?

Poszukując odpowiedzi na powyższe pytanie trzeba najpierw wiedzieć, jaką prawdę przekazuje biblijne opowiadanie o stworzeniu świata i człowieka. Przy wyjaśnianiu znaczenia tego opowiadania trzeba pamiętać, że jego autor szukał formy dostępnej, a jednocześnie zrozumiałem dla ludzi sobie współczesnych prawdy o tym, że początkiem ich istnienia jest Bóg. Autor ten starał się też za pośrednictwem literackiego opowiadania o trwającym sześć dni stwórczym działaniu Bogu zwrócić uwagę na hierarchię istniejącą pośród stworzeń. Chciał wreszcie podkreślić, że szczytem i ukoronowaniem Bożego dzieła stworzenia - powoływania do istnienia - jest człowiek (por. Rdz 1, 1-28).

Może też warto poszukać własnych możliwości przybliżenia innej osobie prawdy mówiącej o tym, że stworzony przez Boga człowiek jest ukoronowaniem i szczytem Bożego dzieła stworzenia.

Drugim aspektem zadumy nad religijnym wyjaśnieniem początków świata i człowieka jest wyjaśnienie celu, dla którego został stworzony człowiek - korona Bożego dzieła stworzenia?

► KKK 347 Stworzenie zostało powołane do istnienia ze względu na Szabat, a więc kult i adorację Boga. Kult jest wpisany w porządek stworzenia. "Nic nie może być stawiane ponad służbę Bożą" - mówi Reguła św. Benedykta, wskazując w ten sposób na poprawny porządek ludzkich zajęć.

► KKK 345: Szabat - koniec dzieła "sześciu dni". Tekst święty mówi, że "Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował", "w ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia", i że Bóg "odpoczął dnia siódmego", "pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym" (Rdz 2, 1-3). Słowa te są bogate w zbawczą naukę:

► KKK 346:      Bóg nadał stworzeniu podstawę i prawa, które pozostają trwałe, na których wierzący będzie mógł oprzeć się z ufnością i które będą dla niego znakiem i rękojmią niezachwianej wierności Przymierza Bożego. Człowiek ze swej strony powinien pozostać wierny tej podstawie i szanować prawa, które Stwórca wpisał w swoje dzieło.

Prawdę o tym, że człowiek jest ukoronowaniem Bożego dzieła stworzenia i posiada w hierarchii stworzeń wyjątkowe znaczenie, Biblia wyjaśnia stwierdzeniem: "Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę" (Rdz 1, 27). W ten lapidarny sposób Biblia przekazuje niezmiernie istotną prawdę: człowiek   stworzony na obraz Boży obdarowany został wolnością oraz zdolnością do poznania i pokochania swego Stworzyciela.

(Czytaj więcej w: "Taka jest wiara Kościoła", s. 48-49).

Podobieństwo do Boga wyraża się najpierw w tym, że tak jak Bóg człowiek nie jest czymś, ale kimś, zdolny poznawać siebie, w sposób dobrowolny dawać siebie oraz tworzyć wspólnotę z Bogiem  i  z  innymi  osobami. 

Po  drugie,  podobieństwo to wyraża się w działaniu na wzór Boga. Istotą  tego  działania  jest  kontynuowanie Bożego dzieła w świecie, panowanie z Jego polecenia "nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi" (Rdz 1, 26).

Wreszcie człowiek podobny jest do Boga dzięki uzdolnieniu do przekazywania życia oraz czynienia sobie ziemi poddaną (Rdz 1, 28) przez wykonywaną pracę. Odpowiedzialnie spełniania jąć to polecenie Boga człowiek faktycznie oddaje Bogu należną cześć. Takim bardzo widocznym znakiem wypełniania Bożego polecenia, by człowiek czynił sobie ziemię poddaną jest mądre i odpowiedzialne  korzystanie z wszystkich dóbr naturalnych. Oznacza to, że Boże objawienie dostarcza podstaw do podejmowania wszelkiego rodzaju działalności ekologicznej.

Przeczytaj pozostałe teksty na temat istoty stworzenia:

1. Co wnosi w życie wiara w Boga stworzyciela?
2. Czego dotyczy stwórcze dzieło Boga?
3. Co wyróżnia człowieka spośród innych stworzeń
4. Jakie są właściwości natury człowieka