Graniczna hipokryzja | Podcast Dialogi w połowie drogi - odc. II/41 (59)

„Dialogi w połowie drogi” – odcinek 59. Tym razem Ewa Skrabacz i Wojciech Ziółek SJ poruszają temat, który ostatnio zdominował przestrzeń medialną. Mowa o sytuacji na granicy polsko-białoruskiej, która to sytuacja stała się graniczna nie tylko w sensie dosłownym. Autorzy podcastu – nie wdając się w stricte polityczne dywagacje – prowadzą swego rodzaju metarefleksję na temat naszych postaw i reakcji dotyczących tej tematyki.

Mówią między innymi:  

• Obserwując polityczne reakcje na to, co dzieje się na granicy, przecieramy ze zdumienia. Dziś komentarze polityków wszystkich opcji wybrzmiewają niemal unisono, ale przecież wcześniej – wszyscy to pamiętamy – mieliśmy dwie skrajne i absolutnie wykluczające się narracje. Teraz okazało się, że jedna ze stron diametralnie zmieniła swój przekaz. Efekt tej wolty jest naprawdę zdumiewający, bo chociaż wiemy, że polityka jest grą, w której hipokryzja nierzadko bywa obecna, to jednak zmiana narracji – skala tej zmiany i jej styl – poraża.
• Łatwo wskazywać winy u innych i piętnować czyjeś grzechy. To jednak do niczego nie prowadzi. Dlatego najważniejsze pytanie brzmi: dlaczego my, ludzie tak postępujemy? Życie podpowiada, że największe zbrodnie i najohydniejsze kłamstwa popełniamy ze strachu. A czego się boimy? Utraty albo niemożności osiągnięcia tego, co uznaliśmy za absolutnie konieczne dla poczucia własnej wartości i od czego tę wartość uzależniliśmy. Wszystko sprowadza się do tego, o czym mówi Ignacy w Ćwiczeniach duchownych: do wszelkich występków zły duch doprowadza nas poprzez pragnienie bogactwa i próżnej sławy oraz przez wynikająca stąd pychę.
• Co zatem robić, by do tego nie dopuścić? Ignacy odpowiada: dążyć do wewnętrznej wolności praktykując to, co jest przeciwieństwem tych w/w pokus. Nikt nikomu nie odbiera prawa do zmiany zdania, ale niech będzie w tym minimalna uczciwość, nich będzie miejsce na powiedzenie słowa przepraszam. Na postepowanie polityków nie mamy wpływu, ale zadbajmy o swoją kondycję moralną: twórzmy klimat, w którym drugi będzie mógł powiedzieć „pomyliłem się”, róbmy wszystko, co można, by spotkać się w połowie drogi.