Był wielkim pedagogiem, wrażliwym na ludzką biedę, zdolnym do gromadzenia wokół siebie ludzi, którzy chcieliby poświęcić życie dla innych. Jest patronem nauczycieli i wychowawców katolickich. Mowa o św. Janie Chrzcicielu de La Salle, założycielu Zgromadzenia Braci Szkół Chrześcijańskich.
Urodził się w 1651 roku w Reims, we Francji. Był najstarszy z jedenaściorga dzieci. Ojciec Jana Ludwik był radcą miejskim, matka Nicolette zajmowała się domem. Pochodzili z podupadłego książęcego rodu, ale rodzina była religijna i zamożna.
Rok św. Jana Chrzciciela de la Salle - odpust zupełny
Jan od dzieciństwa pragnął poświęcić swoje życie Bogu i żyć w kapłaństwie. Kilkoro z rodzeństwa umarło we wczesnym dzieciństwie. Pozostali mu czterej bracia i dwie siostry.
Jan wstąpił do seminarium i podjął studia uniwersyteckie. Kiedy jednak zmarli jego rodzice, przerwał studia i zajął się młodszym rodzeństwem. Po kilku latach kontynuował naukę w seminarium. Dwóch młodszych braci poszło w jego ślady, zostając księżmi, a jedna z sióstr poszła do zakonu.
Modlitwa o opiekę św. Antoniego
Święcenia kapłańskie przyjął mając 27 lat, a trzy lata później uzyskał doktorat z teologii na uniwersytecie w Reims. Zaraz po święceniach objął probostwo i opiekował się szkołą i sierocińcem prowadzonym przez siostry zakonne terezjanki.
Było to dla niego ważne doświadczenie. Widok setek sierot pozbawionych pomocy materialnej i duchowej bardzo go poruszył. Z czasem zbierał ich na plebanii. Część budynku zamienił na internat. Po jakimś czasie oddał do dyspozycji dzieci nawet rodzinny pałac.
Modlitwa św. Rity za tych, którzy nie mogą mieć dzieci
Zakon, który założył, mając zaledwie 33 lata, to zgromadzenie niekleryckie. Jest to wspólnota braci. Przez wiarę bracia poświęcają całe swoje życie budowaniu Królestwa Bożego, a robią to przez wychowywanie dzieci i młodzieży. Jan uważał, że prawdziwa modlitwa przynosi konkretny owoc w życiu. Zachęcał braci do pielęgnowania bliskiej więzi z Chrystusem, do czytania Pisma świętego, do pokornego i głębokiego umiłowania Jezusa Wcielonego, do kultu Maryi i św. Józefa.
Dzieło zapoczątkowane przez Jana bardzo szybko się rozrastało. Do czasu rewolucji francuskiej w 1789 roku było już 126 placówek, a braci około tysiąc. Były to szkoły różnego typu: podstawowe, średnie, zawodowe, wieczorowe i niedzielne. Nauka była darmowa. W szkołach nauczano w języku ojczystym, zniesiono kary fizyczne. Ideałem było wychowanie w duchu religijnym, bazującym na chrześcijańskiej miłości i szacunku dla godności każdego, także dziecka.
Wiara powinna być przeżywana wspólnie
Jan pozostawił po sobie wiele pism o wychowaniu, o obowiązkach wynikających z wiary, o tym, jak prowadzić szkoły. Z tego powodu zajmuje ważne miejsce w historii pedagogiki.
Jan zmarł 7 kwietnia 1719 roku. Beatyfikował go i kanonizował Leon XIII. Pius XII ogłosił go patronem nauczycieli katolickich.
Skomentuj artykuł