Z miłości do Chrystusa służyła ubogim – św. Matka Teresa z Kalkuty
Była rzeczywiście matką ubogich, bez względu na rasę i wyznawaną religię. Szła tam, gdzie nikt inny nie miał odwagi pójść, na peryferie, do najbardziej opuszczonych. Służyła Jezusowi wśród ubogich, odsuniętych na margines i umierających. Poświęciła im całe swoje życie. 5 września Kościół wspomina w liturgii św. Matkę Teresę z Kalkuty, Misjonarkę Miłości.
Świat uganiający się za bogactwem i blichtrem ją podziwiał, ale jej nie rozumiał. Żyła w ekstremalnym ubóstwie. Stała się rozpoznawalną na całym świecie ikoną miłości miłosiernej, troski o najuboższych z ubogich, o godność umierających. Wielu ją krytykowało za sprzeciw wobec aborcji i antykoncepcji, za absurdalną wiarę, że ubóstwo i cierpienie mogą być czymś dobrym, mogą zbliżać ludzi do Boga, ale czyż ta krytyka nie jest właśnie największą pochwałą dla niej?
Agnes, bo tak miała na imię, przyszła na świat 26 sierpnia 1910 roku w Skopje, w dzisiejszej Macedonii, w rodzinie albańskiej. Ojciec był czynnym politykiem, ale zmarł, kiedy przyszła święta miała zaledwie 9 lat. Rodzina doświadczyła potem wielu problemów finansowych. Agnes od dzieciństwa była zafascynowana misjami. Gdy miała dwanaście lat, postanowiła poświęcić swoje życie Bogu i pojechać na misje.
Ulubiona modlitwa papieża Franciszka
Po skończeniu 18 lat, pojechała do Irlandii i tam wstąpiła do Instytutu Błogosławionej Dziewicy Maryi. Tam odbyła kilkutygodniowy postulat, a następnie, na początku 1929 roku, wyjechała do Indii. Nowicjat rozpoczęła w Darjeeling. Pierwsze śluby złożyła w 1931 roku i przyjęła imię po św. Teresie od Dzieciątka Jezus, patronce misjonarzy.
Po nowicjacie siostra Teresa uczyła w szkole dla dziewcząt, którą jej zakon prowadził w Entally, jednej z dzielnic Kalkuty. Co niedzielę szła do slumsów miasta, by odwiedzać biednych. Pragnęła poświęcić się całkowicie pracy z najuboższymi.
[Poświęcić się pracy wśród ubogich] „to był rozkaz. Odmowa byłaby zaparciem się wiary” (Matka Teresa z Kalkuty).
10 września 1946 roku siostra Teresa podróżowała pociągiem na doroczne rekolekcje w Darjeeling. Odczuła wtedy wewnętrzny głos wzywający ją do opuszczenia zakonu i założenia nowego zgromadzenia, które całkowicie poświęciłoby się pracy wśród ubogich. Po latach wyznała, że dla niej „to był rozkaz. Odmowa byłaby zaparciem się wiary”. Chciała, żeby jej nowe zgromadzenie pracowało na rzecz ubogich w dzielnicach nędzy. Pragnęła, by siostry zajęły się porzuconymi, samotnymi i najuboższymi.
Siostra Teresa zaczęła gromadzić wokół siebie kobiety, które – jak ona – chciały oddać się posłudze najuboższym. Nowe zgromadzenie zostało zatwierdzone przez biskupa w 1949 roku. W r. 1952 siostry otworzyły Dom dla Umierających ‘Kalighat’ – co znaczy Dom Czystego Serca. Po nim został otwarty dom dla trędowatych, zwany ‘Shanti Nagar’, czyli ‘Miasto Pokoju’. W samej Kalkucie powstało kilka klinik dla trędowatych. W 1955 roku Matka Teresa otworzyła Dom Dzieci Nieskazitelnego Serca, dla sierot i bezdomnej młodzieży. Następna dekada XX wieku to czas, kiedy w całych Indiach powstawały hospicja, domy dziecka i domy dla trędowatych.
Modlitwa św. Jana Pawła II o nadzieję w trudnych czasach
W 1963 roku Matka Teresa założyła męską gałąź Zgromadzenia Misjonarzy Miłości. Pierwszy dom poza Indiami Misjonarki Miłości założyły w 1965 roku w Wenezueli. Od 1968 roku, na wyraźną prośbę św. Pawła VI, siostry zaczęły pracę wśród ubogich Rzymu. Domy zgromadzenia powstawały niemal na całym świecie: w Azji, Afryce, Europie i Ameryce. Na początku XXI wieku Zgromadzenie Misjonarek i Misjonarzy Miłości pracowało w około 600 misjach w 120 krajach świata. W 1979 roku Matka Teresa otrzymała Pokojową Nagrodą Nobla. Wręczono jej także wiele nagród kościelnych i państwowych.
Jak sama wyznała, przez prawie 50 lat zmagała się z ‘nocą ducha’. Miała wiele wątpliwości w wierze. Wiedziała jednak, że nie chce być pracownikiem socjalnym, ale zajmować się ubogimi z miłości do Boga i w służbie Jemu. Zmarła 5 września 1997 roku w Kalkucie. Beatyfikował ją św. Jan Paweł II, a kanonizował w 2016 roku papież Franciszek.
Skomentuj artykuł