#papież franciszek

Kończący się powoli Rok Jubileuszowy 2025 na stałe zapisał się w historii Kościoła. Przede wszystkim za sprawą różnych ważnych wydarzeń, do jakich zaliczyć możemy śmierć Franciszka czy wybór Leona XIV. Poza tymi papieżami jest jeszcze kilka osób, które odcisnęły swoje piętno w mijającym roku. Katolicki serwis ACI Prensa przygotował specjalnie zestawienie.

Miała niezwykłą więź ze swoim aniołem stróżem, a na jej grobie nieustannie pojawiają się świeże kwiaty. Kim jest nastolatka, którą papież Franciszek ogłosił w 2018 roku Służebnicą Bożą, rozpoczynając jej proces beatyfikacyjny?

Adwentowa pieśń „Spuśćcie nam, na ziemskie niwy”, na pierwszy rzut oka do złudzenia przypomina tę, o której pisałem przed tygodniem: „Niebiosa, rosę spuśćcie nam z góry”. Głównie za sprawą tego klasycznego obrazu „zstąpienia z nieba na ziemię”, symbolizowanego przez obrazy deszczu lub rosy. Ale to podobieństwo to tylko pierwsze wrażenie. Zapraszam do wnikliwej lektury.

Wobec kultury siły i rywalizacji, wzywamy do rewolucji czułości. Bóg objawia się jako Siła i Czułość Ojca i Matki, a prawdziwa wielkość polega na oddaniu siebie w miłości. Papieżowi wtórował ksiądz Jan Kaczkowski, który przypominał, że czuły chrześcijanin "wychyla się" ku innym, ponieważ wrażliwość na drugiego człowieka stanowi kryterium zbawienia. W świecie przyzwyczajonym do wojny i dominacji, trzeba przyjmować bliskość, współczucie i delikatność jako nowe normy w relacjach. Równocześnie, społeczne oczekiwania często nakazują mężczyznom tłumić emocje, takie jak strach i czułość, co staje się barierą w rozwoju autentycznej, harmonijnej męskości.

Hiszpańska zakonnica Lucía Caram ujawniła, że w pozostawionym testamencie papież Franciszek wyznaczył Ukrainę jako jeden z głównych celów swojej pomocy. Zgodnie z jej słowami papież przeznaczył znaczną część swojego majątku na wsparcie medyczne dla obszarów dotkniętych działaniami zbrojnymi, określając przy tym konkretny sposób wykorzystania środków.

Seria prezentowanych refleksji pokazuje, że chrześcijańska dyspozycyjność nie jest uległością, lecz odwagą: by słuchać, odpowiadać, trwać. Od świętego Fabera po współczesnych duszpasterzy, od dramatów depresji po prostotę codzienności – to właśnie gotowość serca odsłania najgłębszy wymiar wiary.

Zniechęcenie, przeciążenie, zagubienie — każdy z nas zna te stany aż nazbyt dobrze. Przyjrzymy się różnym obliczom wewnętrznego zmagania: od modlitwy św. Faustyny, która pomaga odnaleźć siłę w trudnościach, przez apel papieża Franciszka o godność pracy, aż po duchowe sygnały ukryte w codziennym bałaganie. Towarzyszymy też świadectwu Marcina Zielińskiego o walce ze zniechęceniem oraz poruszającemu wyznaniu kobiety zmęczonej byciem „niezłomną”. Wszystkie te teksty łączy jedno — pragnienie wewnętrznego uporządkowania i odkrycia, że droga do pokoju serca zaczyna się od szczerości wobec siebie.

W świecie pełnym niepokoju słowo „apokalipsa” brzmi jak zapowiedź katastrofy. Tymczasem autorzy analizowanych tekstów pokazują, że może ono oznaczać coś zupełnie innego: objawienie sensu, przebudzenie, wezwanie do odpowiedzialności i przemiany. Od duchowego przesłania Księgi Apokalipsy, przez kryzys młodych, zagrożenia klimatyczne i osobistą „małą apokalipsę”, po chrześcijańską nadzieję — ta seria ukazuje, że koniec bywa początkiem, a kryzys może stać się drogą do odkupienia i życia bardziej świadomego.

Papamobile papieża Franciszka po gruntownej modernizacji otrzymało nazwę Pojazd Nadziei. Obecnie można je oglądać w Betlejem, skąd wyruszy w kierunku Strefy Gazy. Inicjatywa ta realizuje jedno z ostatnich życzeń papieża Franciszka.

Bieda ma wiele twarzy – nie ogranicza się ani do braku pieniędzy, ani do statystyk. W tej serii omówień przyglądamy się ubóstwu z różnych perspektyw: od nauczania Kościoła, przez refleksje duchowe, po dane społeczne. Papieże i komentatorzy Ewangelii przypominają, że bieda nie jest winą człowieka ani znakiem Bożego gniewu, a jej przezwyciężenie wymaga relacji, szacunku i godnej pracy. Jednocześnie raporty pokazują, że w Polsce problem ten narasta, szczególnie wśród dzieci. Te różne głosy tworzą wspólne wezwanie: by ubogich nie oceniać, ale spotkać.

Seria papieskich homilii z Domu świętej Marty tworzy mocną diagnozę tego, co niszczy wspólnotę i osłabia wiarę: plotka, obmowa, zazdrość i duchowa przemoc. Franciszek konsekwentnie wskazuje, że złe słowo potrafi „zabijać”, a prawdziwe chrześcijaństwo wyrasta z odwagi, spójności, przebaczenia i świadectwa. Jego przesłanie jest jasne: bez czystości języka i serca nie ma pokoju ani autentycznej wiary.

Powołane w marcu 2024 r. przez papieża Franciszka komisje, mające wzmocnić współpracę między kurią a Sekretariatem Synodu, opublikowały sprawozdania okresowe podsumowujące prace po zakończeniu obrad o synodalności. Dziesięć grup studyjnych przedstawiło 17 listopada raporty dotyczące m.in. cyfryzacji, roli kobiet, ekumenizmu, poligamii, liturgii, posługi nuncjuszy i wyboru biskupów, a ostateczne dokumenty trafią do Leona XIV do 31 grudnia.

Są gesty, które zmieniają bieg historii, choć rodzą się wbrew lękom, ranom i politycznym kalkulacjom. Taki był List polskich biskupów do biskupów niemieckich sprzed 60 lat – odważne zaproszenie do pojednania, które do dziś pozostaje wyzwaniem.

W świecie, w którym wszyscy mówią, a coraz mniej osób naprawdę słucha, otwarcie ‘Przestrzeni Słuchania’ w sercu Watykanu brzmi jak znak czasu. Ale czy potrafimy jeszcze słuchać – siebie, innych, Boga?

Kto z nas chrześcijan nie chciałby zostać świętym? To powinno być marzenie każdego katolika. A najszybszą drogą do świętości jest męczeństwo. No, tu już wielu z ‘potencjalnych aspirantów do chwały ołtarzy’ spuściłoby nieco z tonu i nie wyrywało się z buńczucznymi zapowiedziami. Ale właśnie dlatego warto przyjrzeć się ze spokojem naszym życiowym, bardzo pokręconym nieraz ścieżkom.

Kościół nie może głosić pojednania światu, jeśli sam pozostaje podzielony – przypomina kard. Grzegorz Ryś. W rozmowie z mediami watykańskimi metropolita łódzki podkreśla, że ekumenizm to nie dodatkowe zadanie, lecz istotna część misji Kościoła. Jego zdaniem nowa Karta Ekumeniczna, podpisana w Rzymie przez przedstawicieli Kościołów Europy, powinna ożywić świadomość jedności w całym Kościele – także w Polsce.

Ostatnie miesiące przyniosły wiele pożegnań ludzi, którzy na różne sposoby odciskali swoje piętno na życiu publicznym, duchowym i artystycznym. Odeszli ci, którzy inspirowali słowem, muzyką, wiarą i poczuciem humoru — przywódcy duchowi, prawnicy, artyści i duszpasterze. Każdy z nich pozostawił po sobie dziedzictwo dobra, zaangażowania i wrażliwości, przypominając, jak wiele znaczą ci, którzy potrafią łączyć ludzi i dawać nadzieję.

Świętość nie jest zarezerwowana dla zakonników i mistyków. Papież Franciszek przekonywał, że może być udziałem każdego – także małżonków, rodziców, pracowników biurowych czy kierowców autobusu. Nie przez nadzwyczajne czyny, lecz przez codzienne gesty miłości: cierpliwość wobec dziecka, rezygnację z plotki, wspólną modlitwę czy wierność w trudnościach. Małżeństwo i rodzina mogą stać się prawdziwą drogą do nieba – miejscem duchowej walki, ale i zwycięstwa, jeśli Bóg znajdzie się w ich centrum.

Obojętni na los ubogich, zamykający przed nimi drzwi własnych domów, odwracający wzrok na widok niesprawiedliwości i przechodzący na drugą stronę ulicy. Ślepi i okrutni. Nie chodzi tu o jakichś masonów czy zadeklarowanych wrogów Kościoła, lecz o nas katolików. Papież Leon XIV nie przebiera w słowach nazywając po imieniu naszą pychę i arogancję. Jednocześnie daje nam za przykład szlachetne postawy pierwszych chrześcijan i świętych, którzy w ubogim widzieli Chrystusa, skarb Kościoła.

21 września 1953 roku był dla papieża Franciszka dniem przełomowym. To właśnie wtedy, będąc jeszcze nastolatkiem, poczuł silną potrzebę wyspowiadania się. Wszedł do swojego kościoła parafialnego i udał się do spowiedzi, która na zawsze zmieniła jego życie. Dziś konfesjonał wygląda zupełnie inaczej niż w tamtych czasach. Zasypany jest listami, które Argentyńczycy piszą do swojego papieża.

{{ article.description }}