Św. Matyldę Kościół wspominana 14 marca. Była królową Niemiec, matką cesarza Ottona I. Matylda von Ringelheim, nazywana także Westfalską, urodziła się ok. roku 895. Była córką saskiego księcia Teodoryka i duńskiej księżniczki Reinhildy. Młode lata spędziła w klasztorze benedyktynek w Herford, gdzie ksienią, przełożoną była babka ojca, także Matylda. Tam nasza święta zdobyła nie tylko gruntowne wykształcenie, ale też zasmakowała w służbie Bogu i ludziom.
W roku 909, kiedy miała 14 lat, została wydana za mąż za Henryka Ptasznika. Znany jest on jako Henryk I. W 912 roku został księciem Saksonii, a od 919 do 936 roku był królem Niemiec.
Imiona świętych - Matylda
Matylda przeżyła z mężem 25 lat. Mieli pięcioro dzieci, trzech synów i dwie córki, między innymi Ottona I, cesarza rzymskiego i św. Brunona I, arcybiskupa Kolonii. Małżeństwo było zgodne. Henryk na łożu śmierci dziękował swojej małżonce za łagodzenie gniewu i wspieranie go w rządach.
„Przyjmij podziękowanie za to, że łagodziłaś mój gniew, że we wszystkich sprawach dawałaś mi zbawienne rady i prowadziłaś mnie często do sprawiedliwości i łagodności, napominając abym się litował nad ciemiężonymi. Polecam Ciebie i nasze dzieci wszechmogącemu Bogu. Jemu także polecam moją duszę" (Henryk I).
Po śmierci króla Henryka I Matylda pozostała na dworze syna Ottona. Wtedy rozpętała się wojna domowa pomiędzy Ottonem i Henrykiem o następstwo tronu. Matylda musiała patrzeć na tę bratobójczą walkę. Ostatecznie zwyciężył Otton, który objął tron po ojcu, a Henryk w ramach rekompensaty otrzymał księstwo bawarskie.
Modlitwa do św. Rity o dobrego męża i dobrą żonę
Matylda całe swoje życie była osoba hojną i czyniła wiele dobra. Była też hojna dla kościoła, fundując świątynie i klasztory. Po śmierci Henryka I, który za życia zostawił jej wolną rękę w działalności dobroczynnej, kiedy zamieszkała na dworze swojego syna Ottona, jego doradcy oskarżyli ją o rozrzutność na cele religijne i kradzież królewskich skarbów. Syn skazał ją na wygnanie i umieścił w klasztorze w Enger, w Westfalii. Nie trwało ono jednak zbyt długo, gdyż dzięki interwencji synowej, królowej Edyty, Matylda wróciła na dwór.
Matylda pochowała dwóch ze swoich synów, Henryka, który zmarł w 955 roku, oraz św. Brunona I, zmarłego dziesięć lat później. Matylda zmarła w roku 968.
Modlitwa św. Tomasza o dobrą starość
O życiu i dziełach św. Matyldy najwięcej dowiadujemy się od Widukinda z Korbei, benedyktyna i kronikarza, który napisał dzieło „Res Gestae Saxonicae” – „Dzieje Saksonów”. Matylda prowadziła szeroko zakrojoną działalność charytatywną. Dbała o pielgrzymów i ubogich. Rozdzielała żywność potrzebującym. Zimą otwierała ciepłe pomieszczenia dla bezdomnych i ubogich.
Udając się w podróż, zawsze zabierała woskowe świece, które ofiarowywała mijanym kaplicom i kościołom.
Kobiety, które zmieniły Kościół
Św. Matylda czczona jest jako orędowniczka fałszywie oskarżonych, wdów, dużych rodzin, a także rodziców, którym zmarły dzieci. W ikonografii przedstawiana jest jako królowa, często z atrybutami: koroną czy budynkiem klasztoru.
Skomentuj artykuł