‘Została wzięta do chwały niebieskiej’ – Wniebowzięcie Maryi Panny

15 sierpnia Kościół oddaje cześć Maryi w tajemnicy jej Wniebowzięcia. Nie mówi o tym Pismo św. Wszystkie wiadomości, jakie posiadamy, pochodzą z tradycji Kościoła. W Uroczystość Wszystkich Świętych, 1 listopada 1950 roku, w Bazylice św. Piotra w Watykanie Pius XII ogłosił dogmat wiary o Wniebowzięciu Maryi.

W obecności 1600 biskupów i tłumu wiernych, papież wypowiedział uroczyście formułę, że „Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej”. Pius XII potwierdził i usankcjonował jako nieomylne nauczanie to, co Kościół uznawał i w co wierzył od starożytności. Choć prawda o wniebowzięciu Maryi została ogłoszona dopiero kilkadziesiąt lat temu i stała się dogmatem wiary, to nie była 'nowa'.

W wielu kościołach lokalnych święto Wniebowzięcia Maryi było obecne już w V wieku. Od VI wieku obowiązkowo obchodzono je na całym Wschodzie. W Rzymie jest znane od VII wieku.

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

Ojcowie Kościoła, zwłaszcza w jego wschodniej części, byli przekonani, że Maryja nie zaznała fizycznej śmierci. Uważali, że Maryja była otoczona szczególną łaską od samego poczęcia. Była wszak niepokalanie poczęta. A skoro Bóg zachował ją od skazy grzechu pierworodnego, to i mógł ją też wybawić od fizycznej śmierci. Opisując zatem koniec ziemskiego życia Maryi mówili raczej o ‘wzięciu do nieba’, ‘przejściu’, ‘zaśnięciu’, czy ‘odpocznieniu Maryi’. Z tego powodu także zapewne Pius XII nie mówi w dogmacie o śmierci Maryi. Wskazuje na uwielbienie jej ciała i wzięcie jej z ciałem i duszą do chwały niebieskiej. Nie rozstrzyga tego czy i jak Maryja umarła. Nie wskazuje też, kiedy została wzięta do nieba.

Modlitwa o pokój. Litania do Matki Bożej Królowej Pokoju

Jak Niepokalane Poczęcie, tak i Wniebowzięcie uważane jest przez Kościół za indywidualny przywilej Maryi. W przypadku dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Kościół uważa, że Maryja została zachowana od skazy grzechu pierworodnego ‘mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa’. Tak samo Wniebowzięcie jest osobistym, jednostkowym przywilejem Maryi, choć jest niejako zapowiedzią tego, co czeka wszystkich ludzi po śmierci: życia wiecznego w niebie.

Wniebowzięcie NMP - Paolo Veronese, Public domain, via Wikimedia CommonsŚw. Jan Damasceński, kiedy mówi o Wniebowzięciu, opisuje śmierć Maryi w otoczeniu apostołów. Ciało Matki Jezusa zostało złożone w grobie. Kiedy jednak, po trzech dniach apostołowie przybyli do grobu, już w nim nie znaleźli jej ciała. I dodaje: „To jedynie mogli pomyśleć, że Ten, któremu podobało się wziąć ciało z Dziewicy Maryi i stać się człowiekiem; Ten, który zachował Jej nienaruszone dziewictwo nawet po swoim narodzeniu, uchronił Jej ciało od skażenia i przeniósł je do nieba przed powszechnym ciał zmartwychwstaniem”.

Modlitwa Krzysztofa Kamila Baczyńskiego do Bogarodzicy

Starodawna tradycja przekazuje, że Matka Boża ostatnie lata życia spędziła w Jerozolimie, w pobliżu Wieczernika. Według potwierdzonych świadectw tam umarła śmiercią naturalną. Pochowano ją u stóp Góry Oliwnej, w ogrodzie Getsemani. Na tym miejscu został wzniesiony kościół, który nawet dzisiaj można odwiedzić.

Kto świętuje imieniny 15 sierpnia? - sprawdź

Kult Maryi Wniebowziętej był od wieków bardzo żywy w całym Kościele. Pod tym wezwaniem wzniesiono wiele świątyń. Wiele dzieł sztuki kościelnej przedstawia moment zaśnięcia Maryi w otoczeniu Apostołów.

Polska tradycja ludowa wiąże Wniebowzięcie Maryi z kultem Matki Bożej jako patronki ziemi i jej bujnej roślinności. Ta uroczystość maryjna była potocznie zwana świętem Matki Bożej Zielnej. Podanie głosi, że Apostołowie, przybywszy do grobu, nie znaleźli złożonego tam ciała Maryi, ale kwiaty. Dlatego też w tym dniu uroczyście poświęca się kwiaty, zioła i kłosy zbóż. Wtedy często też organizuje się tradycyjne dożynki, dziękując za urodzaj i plony ziemi.