Nawiedzenie Elżbiety przez Maryję – Matki Boskiej jagodnej
Św. Łukasz ewangelista chciał zbadać i dokładnie opisać historię Jezusa od pierwszych chwil, aby przekazać pewną naukę. I to on opowiada o tym wydarzeniu. 31 maja Kościół wspomina bowiem odwiedziny Maryi u św. Elżbiety, matki Jana Chrzciciela. Święto Nawiedzenia św. Elżbiety przez Matkę Jezusa ma zatem swoje podstawy biblijne. Pobożność ludowa nazywała ten dzień świętem ‘Matki Boskiej jagodnej’.
Nawiedzenie to historia spotkania dwóch matek. Maryja nosiła w swoim łonie Jezusa, zapowiedzianego Mesjasza. Elżbieta była matką Jego poprzednika, św. Jana Chrzciciela. Elżbieta była krewną Maryi. O tym, że starsza i bezpłodna Elżbieta zostanie matką Maryja dowiedziała się od Anioła Gabriela w czasie Zwiastowania. Anioł zapowiedział, że poczęcie i perspektywa narodzin dziecka dla uchodzącej za bezpłodną Elżbiety jest dowodem na to, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. To było także zapewnieniem, że spełnią się zapowiedzi co do Maryi, że stanie się matką Syna Bożego. Po tym, co powiedział Anioł, Maryja wypowiada swoje ‘fiat’ – niech mi się stanie według twego słowa.
Nawiedzenie św. Elżbiety
Niedługo potem wyruszyła z Nazaretu do Ain Karim, gdzie mieszkała Elżbieta. Ain Karim to niewielka miejscowość, położona 7 kilometrów od Jerozolimy. Z Nazaretu jest to jednak około 150 kilometrów. Trudno sobie wyobrazić, aby Maryja, która była wtedy kilkunastoletnią dziewczyną, pokonywała ten dystans samotnie. Zapewne dołączyła się do jakiejś grupy pątników pielgrzymujących do Jerozolimy.
Modlitwa Kamila Baczyńskiego do Bogarodzicy
Po przybyciu na miejsce Maryja pozdrowiła Elżbietę i zaraz dowiedziała się, że ona wie o wszystkim. Świadczą o tym słowa, które przytacza św. Łukasz (1, 43-45): „A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». To Jan Chrzciciel, będąc w łonie swej matki, wyczuł obecność Tego, którego będzie zapowiadał i poprzedzał.
Święto Nawiedzenia od samego początku kultywowane było na chrześcijańskim wschodzie. W Kościele zachodnim św. Bonawentura wprowadził tę uroczystość we wspólnotach zakonu franciszkanów w roku 1263. Papież Bonifacy IX w roku 1389 rozszerzył to święto na cały Kościół. Chciał w ten sposób za przyczyną Maryi modlić się o jedność podzielonego chrześcijaństwa. Oficjalnie święto to zatwierdził sobór w Bazylei, w roku 1441.
Litania loretańska do NMP
Do czasu reformy kalendarza liturgicznego za św. Pawła VI w roku 1969, święto to obchodzono 2 lipca. Pobożność ludowa, łącząc święta maryjne z porami roku, czy aktywnością człowieka, nazywała ten dzień świętem ‘Matki Boskiej jagodnej’. Początek lipca, bowiem, to czas pojawiania się jagód, owoców leśnych i ogrodowych. W ludowych przekonaniach jagody były także pożywieniem Maryi w czasie wędrówki na spotkanie z Elżbietą. I właśnie dlatego, ze względu na szacunek dla Maryi, nie wolno było tego dnia zrywać owoców, ani zbierać jagód.
Bóg ufa kobietom
Reforma kalendarza liturgicznego umieściła to święto pod datą 31 maja, żeby wypadało po Zwiastowaniu, które wspominamy 25 marca, a przed świętem Narodzenia Jana Chrzciciela, obchodzonym 24 czerwca. W ten sposób jest ono bardziej zgodne z relacją biblijną. Nawiedzenie św. Elżbiety przez Maryję było inspiracją dla wielu artystów i jest to jeden z najpiękniejszych obrazów przychodzenia Boga do człowieka.
Skomentuj artykuł