21 kwietnia Kościół wspomina św. Anzelma z Canterbury. Był – jak o nim mówiono – ostatnim z Ojców Kościoła, a pierwszym przedstawicielem nowego nurtu teologii, scholastyki. Urodzony w północnych Włoszech, wiele lat życia spędził w klasztorze w północnej Francji, był prymasem Kościoła w Anglii. Był mnichem, zaznał życia wygnańca i tułacza. Przybliżmy dzisiaj jego postać.
Urodził się w 1033 roku w dolinie Aosty, w Piemoncie z ojca Gundulfa i jego żony Erenbergi. Matka była bardzo zatroskana o duszę syna i oddała go na wychowanie do przyklasztornej szkoły benedyktynów w Aoście. Anzelm, mając 15 lat, chciał wstąpić do klasztoru, ale opat nie przyjął go, gdyż wiedział, że jego ojciec jest temu przeciwny i ma inne zamiary wobec syna.
Imiona świętych - Anzelm
Gdy miał 20 lat opuścił dom rodzinny i przez trzy lata szukał przygód wędrując po świecie. Było to dla niego ważne doświadczenie. Mógł odczuć gorycz i zwodniczość ziemskich przyjemności. Powoli zaczęło wracać pragnienie życia zakonnego. Gdy miał 27 lat wstąpił do klasztoru benedyktynów w Le Bec, w północnej Francji. Wiele dobrego słyszał o słynnym uczonym, bł. Lanfranku, który był tam opatem.
Modlitwa do św. Rity o dobrego męża i dobrą żonę
W 1063 roku Anzelm został mianowany przeorem. Młody przełożony szybko zaskarbił sobie uznanie współbraci. Dbał o ich potrzeby materialne i duchowe, dawał dobry przykład życia zakonnego. Posiadał ogromna wiedzę, był erudytą i myślał w nowoczesny sposób. Wykładami i sposobem traktowania uczniów wzbudzał ogólny entuzjazm.
Po czternastu latach bycia przeorem, został wybrany na opata. Funkcję tę sprawował przez lat piętnaście. Wtedy powstało wiele jego dzieł filozoficznych i teologicznych. Jako opat miał też możność nawiązywania kontaktów z wieloma osobistościami duchownymi i świeckimi. Był powszechnie ceniony i szanowany.
Król Anglii Henryk I zaprosił Anzelma do powrotu, który chciał wprowadzić papieskie wytyczne dotyczące inwestytury. To wywołało ponowny konflikt z władcą i ponowne wygnanie.
Modlitwa o pojednanie w małżeństwie za wstawiennictwem św. Józefa
Ostateczne porozumienie króla z Rzymem umożliwiło powrót Anzelma do Canterbury. Król zrzekł się władzy mianowania biskupów i obsadzania urzędów kościelnych, ale zachował prawo do przychodów z ziem administrowanych przez Kościół. Anzelm powrócił do Anglii, serdecznie witany przez lud i kler. Popierał rozwój klasztorów i zajął się ich reformą. Nawiązał dobre relacje z hierarchami Szkocji i Irlandii.
Wspomnienie św. Anzelma z Canterbury
Anzelm zmarł w roku 1109. Do katalogu świętych wpisał go Aleksander VIII w 1690, a ogłosił doktorem Kościoła Klemens XI w 1720 roku. W ikonografii Anzelm przedstawiany jest w stroju biskupim z piórem lub księgą w dłoni. Jego atrybutem jest zając, który symbolizuje życie tułacze na dwukrotnym wygnaniu.
Skomentuj artykuł