O mniejszym złu – i o większym dobru

Ta seria artykułów zaprasza do uczciwego spojrzenia na świat duchowy – tam, gdzie dobro mierzy się z ludzką słabością, a wiara wzywa do odwagi zmierzenia się z prawdą o sobie, Kościele i relacjach. To opowieść o ranach, które mogą stać się miejscem uzdrowienia, jeśli tylko nazwiemy je po imieniu.

Zło też jest w Kościele
Artykuł przypomina, że Kościół nie jest instytucją idealną – wśród wiernych i duchownych istnieją grzechy, brak empatii czy niespójność przekazu. Autor podkreśla, że ignorowanie tej ciemnej strony religii szkodzi: pozbawia instytucję jej wiarygodności i zaufania ludzi młodych. Ważne jest uznanie błędów i przyznawanie się do nich – tak jak papież Franciszek, który potrafi przepraszać. Autor apeluje o modlitwę, nawrócenie oraz solidarność – aby Kościół mógł leczyć rany, a nie je pogłębiać.

Wybierając złudne ‘mniejsze zło’
Artykuł pokazuje scenę po wskrzeszeniu Łazarza, gdy faryzeusze decydują się usunąć Jezusa, by – ich zdaniem – ocalić naród. Ich wybór wydaje się rozsądny, ale autor podkreśla, że było to złudzenie: zło, choć pozornie mniejsze, jest dalej złem. Jezus przychodzi po to, by dawać życie i jednoczyć ludzi – a autentyczne dobro nie polega na kompromisie, lecz na odwadze podążania za nim.

Jak brzmi głos szatana i jak go rozpoznać? Ten święty dokładnie to opisał
Ignacy Loyola w „Ćwiczeniach duchowych” ostrzega przed podszeptami złego ducha. Głos szatana można rozpoznać, kiedy myśli, choć zaczynają się niewinnie – od pragnienia dobra – prowadzą do niepokoju, zamieszania, lęku lub zniechęcenia. Jeśli myśl odbiera pokój i odpoczynek, narzuca pesymizm („na pewno się nie uda”), podsuwa kłamliwe rady – to znak, że to nie Boża inspiracja, lecz pokusa. Kluczowe jest zatrzymanie się: nie walczyć od razu, lecz spokojnie przemyśleć, porzucić albo zignorować takie myśli.

Droga, prawda i życie zupełnie nierozumiane
Artykuł opisuje ostatnią wieczerzę i zdezorientowanie apostołów wobec słów Jezusa. Apostołowie – Piotr, Jan, Tomasz i Filip – nie pojmują w pełni znaczenia Jego nauk i powagi chwili. Jezus zaś wyjaśnia, że jest jedyną drogą do Ojca: „Ja jestem drogą, prawdą i życiem”. Autor zachęca, byśmy i my reflektowali nad naszym obrazem Boga, nad naszą relacją z Chrystusem i nad tym, czy dostrzegamy Jego obecność w codzienności.

Nie bądź niewolnikiem wspomnień
Artykuł podkreśla, że dzieci alkoholików (tak zwane DDA) często zmagają się z ambiwalentnymi emocjami – od przywiązania po poczucie winy wobec pijącego rodzica. Zranienia z dzieciństwa mogą oddziaływać długo, ale kluczem do uzdrowienia jest świadome uznanie krzywdy, wyrażenie gniewu i budowanie dystansu emocjonalnego. Nie chodzi o zapomnienie bolesnych wspomnień, lecz o nadanie im wartości: mogą stać się motywacją do osobistego wzrostu, duchowej dojrzałości i wrażliwości na innych. Jednocześnie istotna jest odpowiedzialność – uzależniony rodzic musi ponosić konsekwencje, a bliscy nie mogą chronić go kosztem własnego zdrowia.