#dda

Dokładnie w samo południe ks. Jarosław Hybza MIC, dyrektor Licheńskiego Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym zainaugurował 31. Ogólnopolskie Spotkania Trzeźwościowe w Licheniu.

Zaniedbane dzieci, których rodzice zajmowali się zbawianiem świata, w dorosłym życiu będą zabiegać o uwagę wszystkich naokoło i ciągle w duchu krzyczeć: „Tu jestem!”, podejmując nie zawsze dobre dla siebie decyzje. Może być również tak, że będą trwać w przekonaniu, że nigdy nie zostaną zaakceptowani i nikt ich nie pokocha. Dziewczyna, a potem kobieta, nawet jak wejdzie w związek, może stać się chorobliwie zazdrosna, a każda koleżanka partnera będzie - według jej wyobrażenia - lepsza od niej, stanowiąc zagrożenie dla jej związku.

Przyjrzyjmy się pewnemu domowi. Meble wyczyszczone na połysk, kolorowy turecki dywan, ojciec czyta w fotelu gazetę, a matka krząta się w kuchni. W drugim pokoju za biurkiem dziewczynka odrabia lekcje. W pewnym momencie matka wpada do jej pokoju i wrzeszczy, żeby tym razem zrobiła zadania poprawnie i przyniosła piątkę, bo powinna dostawać tylko piątki. Ojciec słyszy, ale nie reaguje.

Proces terapeutyczny jest opatrywaniem ran, spojrzeniem na to, co było, z perspektywy tu i teraz, tworzeniem nowego człowieka złożonego z pragnień. Dzięki temu znikają okropne sny, a wspomnienia przestają wiercić dziurę w duszy.

Wybaczyć to nie znaczy zapomnieć. Kiedy wybaczasz, świat nagle nie staje. Nie robi się od razu lżej. To przychodzi stopniowo. Przede wszystkim nie chodzi od razu o agresora, ale o nas. To nie jest twoja wina! - jedno proste zdanie, ale zwala z nóg - czytamy w książce Joanny Szczerbaty "Jestem DDA. Notatki z terapii. Jak wyjść z toksycznego domu".

Wydawnictwo MANDO opublikowało na YouTube fragment książki "Jestem DDA. Notatki z terapii. Jak wyjść z toksycznego domu". "Czy DDA jest chorobą, upośledzeniem, wyrokiem? Kim są Dorosłe Dzieci Alkoholików? Czy można wyjść ze złego domu i być szczęśliwym? Na czym polega terapia DDA? Jak przemienić bagaż trudnych doświadczeń w życiową siłę? Joanna Szczerbaty, od lat pomaga osobom wychodzącym z domów alkoholowych. Słuchając osób w terapii stworzyła poruszającą historię o domu złym i powolnym, ale skutecznym wychodzeniu z niego, o traumach, bólu dorastania i wysiłku powrotu do normalnego życia. W psychologicznym komentarzu do opowieści wyjaśnia, czym jest syndrom DDA, jak wygląda proces terapii i jakie dary potrafi dzięki niej odkryć osoba skrzywdzona" - czytamy w opisie filmu.

"Pewnego dnia na wykładzie z teologii przyglądaliśmy się sytuacjom związanym z rodzinami dysfunkcyjnymi, z którymi możemy się spotkać podczas posługi. Poczułem się, jakby wykładowca w czasach mojego dzieciństwa miał zainstalowaną w naszym domu ukrytą kamerę. Przecież mówił dokładnie o mnie i o mojej rodzinie!"

Bóg zawsze się o nas zatroszczy. Jako dziecko rodziców z chorobą alkoholową przez dłuższy czas nie umiałam wierzyć w dobre sytuacje i dobrych ludzi, których Bóg posyłał mi na moją trudną wówczas drogę życia. Dopiero teraz, mając trzydzieści sześć lat, uczę się odkrywać, ile CUDÓW Bóg uczynił w moim życiu.

Kim jest Mistrzyni Skuteczności, a kim triangulatorka? Mówi o tym psycholożka.

W czasie awantur chowa się pod koc lub zamyka w swoim pokoju. Zazwyczaj ma swój własny świat, a jego ucieczką jest wyobraźnia. Często dużo czyta lub żyje w świecie wirtualnym. Samotny, odrzucony, nieśmiały. Znasz to?

Ile razy zwątpiłaś w swoje kompetencje albo wygląd? Ile razy dostałeś w twarz sam od siebie? Ale tak porządnie, jakby Ci Gołota posłał solidnego sierpowego? Jak ci dziś na imię? Nieudacznik, niezdara, brzydula, gruba, kujon, tępak, słabeusz, idiota?

To zdumiewające. Potrzebowałam kilku miesięcy terapii, żeby pozwolić sobie na szaleństwo kupienia szpilek.

Czy cierpienie związane z byciem DDA jest krzyżem? Tak. Czy nałożonym przez Boga? Nie. Czy można się go całkowicie pozbyć? Myślę, że nie do końca. Jak podejść do niego po chrześcijańsku?

Uświadomienie sobie bezsilności, jest niezwykle frustrujące, ale to punkt wyjścia do rozpoczęcia drogi do uwolnienia się od przeszłości.

Akceptacja - kwestia o tyle ważna, co drażliwa. Bo jak to - mam zaakceptować zło? Dorosłe Dzieci Alkoholików, gdy wejdą w ten schemat myślenia, zaszkodzą sobie jeszcze bardziej.

Przełożony wie, że Marcin najłatwiej daje się namówić na dodatkową pracę, dlatego ilekroć pojawia się coś ekstra, prosi o to właśnie jego. Marcin nie potrafi pierwszy zakończyć rozmowy i jest przekonany, że nie może nikomu odmówić. Cierpi na bezsenność, coraz częściej przeżywa ataki buntu i rozpaczy. Masz czasem podobnie? Mamy dla ciebie propozycję 3 ćwiczeń.

Spróbuj przejść dzisiaj razem z Jezusem historię swojego życia. To On może Ci dodać sił, gdy ich brakuje.

Perfekcjonizm, nadmierna kontrola oraz udawanie zawsze dzielnej i mocnej osoby to u DDA cechy silnie rozwinięte. Wszystkie te postawy mają wspólne źródło: strach przed okazaniem słabości i popełnieniem błędu. W rodzinie alkoholowej błędów się nie wybacza, a na łzy - oznaki cierpienia i uczuć - nie ma miejsca.

Dorosłe Dzieci Alkoholików pozwalają na złe traktowanie i prowokują kryzysy. W ich świecie niewiele jest miejsca na dobre chwile i bliskie relacje. Często nie dają sobie szans na miłość. Jednocześnie desperacko tęsknią za szczęściem.

Dorosłe Dzieci Alkoholików żyją w ciągłym napięciu. Traktują wszystko śmiertelnie poważnie. "Nie mów, nie czuj, nie ufaj, nie ciesz się" - ich świat determinują surowe nakazy.

{{ article.description }}