Ten, który stał się ojcem dla Jezusa – św. Józef
Hebrajskie imię Józef złożone jest z dwóch członów: Jo – od Jeho ‘Bóg’ i czasownika jasaf – ‘przydać’. Można je tłumaczyć jako ‘Bóg przydał’, albo ‘niech Bóg pomnoży dobra’. Jest to imię teoforyczne, zawierające w sobie imię Boga. Było popularne w starożytności, a i do dzisiaj cieszy się popularnością, właśnie między innymi ze względu na św. Józefa, opiekuna Pana Jezusa. Kościół dwa razy w ciągu roku oddaje cześć św. Józefowi, w marcu, wspominając go jako Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i właśnie 1 maja, uznając go za patrona i szczególnego orędownika ludzi pracy.
O Józefie wiemy tyle, co nam przekazują ewangelie. Pochodził z pokolenia Judy, był potomkiem króla Dawida. Na życie i utrzymanie rodziny zarabiał jako rzemieślnik. Jezus był nazwany ‘synem cieśli’, a zatem Józef wykonywał prace związane z budownictwem, ciesielstwem, prace w drewnie i metalu, a zatem prace usługowe dla innych i w ten sposób utrzymywał siebie i rodzinę.
Imiona świętych - Józef
Żył z pracy rąk własnych. Było to dla niego źródłem utrzymania i uświęcenia. Ewangelie nie przekazują nam żadnych informacji o jego uczynkach pokutnych, czy dziełach miłosierdzia. Jego uświęcenie dokonało się przez codzienną pracę.
Był też posłusznym narzędziem w ręku Boga. Ewangelie określaja go jako ‘człowieka prawego’, który nie chciał narazić Maryi na zniesławienie, jako człowieka prowadzonego przez Boga i posłusznego zaleceniom, jakie otrzymywał przez Jego wysłanników.
Telegram do św. Józefa z prośbą o szybki ratunek
Ze względu na to, że św. Józef spełniał wobec Jezusa rolę opiekuna i troszczył się o zapewnienie bezpieczeństwa i dobrobytu Jemu i Maryi, dlatego jest patronem ludzi pracy i przyzywany jest jako orędownik we wszystkich potrzebach, zwłaszcza materialnych, wspólnoty wierzących.
Nie mamy zapisanego żadnego słowa, które by wypowiedział Józef. Świadczą o nim jego czyny, jego postawa słuchania głosu Boga, jego zapobiegliwość i troska o swoją rodzinę.
Nie wiemy jak długo Józef żył. Wspominany jest przy znalezieniu dwunastoletniego Jezusa w świątyni, ale potem, w czasie publicznej działalności Jezusa już nie ma o nim mowy.
Cały Kościół czci św. Józefa jako swego patrona. Wzywany jest też jako orędownik umierających i patron dobrej śmierci.
Św. Józef jest patronem wielu krajów i diecezji na świecie, jego imię nosi wiele zgromadzeń zakonnych. Jest patronem małżeństw i rodzin chrześcijańskich, dziewictwa, robotników, rzemieślników, cieśli, drwali, stolarzy, wychowawców, wypędzonych. Jest orędownikiem w sytuacjach beznadziejnych, orędownikiem pozbawionych dachu nad głową.
Modlitwa o pojednanie w małżeństwie za wstawiennictwem św. Józefa
Święto św. Józefa rzemieślnika czy robotnika spotykane jest w kościele już w IV wieku. Na Zachodzie przyjmowało się od VIII wieku. W Polsce początki kultu św. Józefa datuje się na wiek XI. Dopiero jednak Pius XII w 1955 roku ustanowił, że święto św. Józefa Robotnika obchodzone będzie 1 maja.
Papież Benedykt XVI zawierzał św. Józefowi przede wszystkim ludzi młodych, którzy są dotknięci kryzysem bezrobocia. Św. Józef daje przykład, że praca jest źródłem uświęcenia i zdobywania zasług na życie wieczne.
Św. Józef - najbardziej zmarginalizowany mąż
Papież Franciszek włączył imię św. Józefa do kanonu modlitw eucharystycznych przez co jest on wzywany jako orędownik w czasie sprawowania każdej Eucharystii.
Skomentuj artykuł