O Przemienieniu na górze Tabor opowiadają Ewangeliści. Także sam św. Piotr, który był przy tym, opisuje je w swoim liście. Jezus wziął ze sobą na górę tylko wybranych apostołów, Piotra, Jakuba i Jana. Tam została im powierzona tajemnica, którą pozostali uczniowie poznali dopiero po zmartwychwstaniu. 6 sierpnia Kościół obchodzi święto Przemienienia Pańskiego.
Razem z wybranymi apostołami stajemy na górze Tabor, by zobaczyć odmienioną twarz Jezusa, jaśniejącą jak słońce. Jego szaty stały się olśniewająco białe. Jesteśmy świadkami teofanii, objawienia się Boga w Jego chwale.
Przemienienie Pańskie
Greckie słowo ‘metemorfothe’ znacza zmianę zewnętrznej formy (‘morfe’), kształtu. Ma bogatsze znaczenie od naszego ‘przemienienia’. Jest to zmiana postaci, przejście od jednej zewnętrznej formy do drugiej. Zwyczajna postać, ludzka postać Jezusa stała się niejako przejrzysta. Widać było przez nią postać Syna Bożego. Przemienienie objawiło samego Boga, ukrytego pod postacią człowieka. W ‘metamorfothe’ stało się to, w co wierzymy w tajemnicy Wcielenia. Bóg, Syn Boży, stał się człowiekiem, przyjął ‘postać’ sługi, jak to napisze św. Paweł w Liście do Filipian. Przemienienie, które dokonało się na górze Tabor, dało Apostołom przedsmak tej ostatecznej metamorfozy, która dokonała się w zmartwychwstaniu. Ona była od początku w Bożym zamyśle. Objawiła się w Chrystusie w stosownym czasie.
Modlitwa Jana Pawła II o nadzieję w trudnych czasach
Góra Tabor od starożytności była uznawana za świętą. Jednak, dopiero Cyryl Jerozolimski w IV wieku jako pierwszy wyraził pogląd, że to tam dokonał się cud Przemienienia Pańskiego. Za tym przekonaniem poszedł św. Hieronim i cała tradycja.
Stary Testament przy wielu okazjach opisuje ukazanie się Boga Jahwe w obłoku. Zatem uczniowie, pobożni Żydzi, nie mają wątpliwości z czym mają do czynienia w chwili Przemienienia. Głos, który słyszą upewnia ich w tym przekonaniu.
Przemienienie Pańskie to nie tylko wspomnienie faktu historycznego. Daje nam wgląd w zamysł Boży, w przeznaczenie i powołanie, jakim zostaliśmy obdarzeni. Jest to zatem swego rodzaju zadanie wyznaczone dla uczniów. W przypadku Jezusa objawienie na górze Tabor dawało wgląd w ostateczną przemianę, jaka się dokona w zmartwychwstaniu. W naszym codziennym życiu jest wezwaniem do przemiany, w oczekiwaniu na ostateczną metamorfozę, gdy się objawi kim naprawdę jesteśmy.
Trzy modlitwy dziękczynne
Wezwanie do przemiany ma wymiar praktyczny. Jest to codzienne wzywanie do wkroczenia na drogę prawdziwego nawrócenia. Nie chodzi tylko o kosmetyczną korektą pewnych aspektów naszego życia. Wymaga dogłębnej przemiany całego człowieka. Greckie słowo ‘metanoia’ – ‘nawrócenie’, oznacza w praktyce przemianę całego człowieka, jego ducha (umysłu). To nie jest powierzchowna zmiana. Dotyka naszej istoty. Prawdziwe przemienienie otwiera nas na naszą niepowtarzalną indywidualność i głębszą tożsamość.
Zobacz, kto świętuje imieniny 6 sierpnia
‘Metánoia’ – nawrócenie, prowadzi do przemiany postaci – ‘metamorfozy’. Objawia kim rzeczywiście jesteśmy jako dzieci Boga. W przypadku człowieka prawdziwa tożsamość także pozostaje ukryta. Jest w nas w zalążku. Czeka na rozwinięcie. Bierze początek z Boga, pochodzi od Niego. Jest darem i łaską. Od nas jednak zależy, czy przyjmiemy najgłębszą tożsamość dziecka Bożego i czy damy się Bogu duchowo przemienić.
Skomentuj artykuł