Obrońca i patron Wrocławia – bł. Czesław Odrowąż OP
Należał do znamienitej śląskiej rodziny Odrowążów. Był w pierwszym pokoleniu polskich dominikanów. Habit zakonny przyjął od świętego Dominika, którego spotkał i podziwiał w Rzymie. Zasłynął z cudownej obrony Wrocławia przed najazdem tatarskim. Jest przykładem duchownych zaangażowanych w obronę polskich miast i miejsc kultu, jak bł. Sadok, obrońca Sandomierza i przeor Augustyn Kordecki w obronie Jasnej Góry. Kościół wspomina błogosławionego Czesława OP 20 lipca.
Urodził się w Kamieniu Śląskim, niedaleko Opola, około roku 1180. Jego krewnym był pochodzący także stamtąd św. Jacek Odrowąż.
Imiona świętych - Czesław
Studiował w Krakowie i w Bolonii we Włoszech. Nie jest wykluczone, że także w Paryżu. Przyjął święcenia kapłańskie, ale nie znamy ich dokładnej daty. Należał do księży z otoczenia krakowskiego biskupa Iwona Odrowąża. Został mianowany kustoszem kolegiaty sandomierskiej. Świadczy to o jego szlacheckim pochodzeniu.
W 1218 roku, wraz ze św. Jackiem, towarzyszył biskupowi Iwonowi w jego wizycie ad limina do papieża Honoriusza III. Tam spotkał św. Dominika Guzmana, założyciela dominikanów. Był pod jego wielkim wrażeniem. To m.in. na jego oczach i wobec wielu świadków, Dominik dokonał cudu i wskrzesił chłopca, który zabił się spadłszy z konia. Czesław został więc w Rzymie. Wstąpił do dominikanów w roku 1220 lub 21. Odbył krótką formację.
Modlitwa do św. Rity o dobrego męża i dobrą żonę
W drodze powrotnej do Polski, założył klasztor dominikański we Fryzaku w Austrii. W 1222 roku, wraz ze św. Jackiem i innymi współbraćmi przybyli do Krakowa. Tamtejszy biskup, Iwo Odrowąż, przywitał ich serdecznie. Pierwsi dominikanie oddali się pracy duszpasterskiej i kaznodziejstwu.
Biskup czeskiej Pragi w roku 1225 zaprosił dominikanów do stolicy Czech. Czesław został tam wysłany wraz z kilkoma braćmi. Po przybyciu do Pragi założyli klasztor św. Klemensa i rozpoczęli pracę duszpasterską.
Czesław był przeorem klasztoru wrocławskiego do 1233 roku, kiedy został wybrany na urząd prowincjała. Prowincjałem był trzy lata. Jako prowincjał wziął udział w 1234 roku w kapitule generalnej zakonu w Bolonii, a następnie w Rzymie w kanonizacji św. Dominika. Kiedy złożył urząd prowincjała, powrócił do Wrocławia i do śmierci był przeorem wrocławskiej wspólnoty dominikanów.
Modlitwa do świętego Józefa o dobre relacje
W 1241 roku Tatarzy najechali Polskę i podeszli aż do Wrocławia, oblegając miasto. W dużej części je zniszczyli i spalili, ale ostatecznie go nie zdobyli. Ludność przypisywała uratowanie miasta wstawiennictwu i modlitwom Czesława. Był on duszą obrony, wychodząc na wały i zachęcając do oporu. W Rocznikach Królestwa Polskiego Jan Długosz tak opisywał to cudowne zdarzenie: „brat Czesław z zakonu kaznodziejskiego (...), modlitwą ze łzami wzniesioną do Boga odparł oblężenie. Kiedy bowiem trwał w modlitwie, ognisty słup zstąpił z nieba nad jego głowę i oświetlił niewypowiedzianie oślepiającym blaskiem całą okolice i teren miasta Wrocławia. Pod wpływem tego niezwykłego zjawiska serca Tatarów ogarnął strach i osłupienie do tego stopnia, że zaniechawszy oblężenia uciekli raczej niż odeszli”.
Kto świętuje imieniny 20 lipca? - zobacz
Czesław zmarł 15 lipca 1242 roku. Od razu został otoczony czcią. Jego wstawiennictwu przypisywano wiele cudów. Kult zatwierdził papież Klemens XI w 1713 roku. W ikonografii błogosławiony Czesław przedstawiany jest z kulą ognistą lub słupem ognia. Jego atrybutami są m.in. krzyż misyjny, kielich, monstrancja i różaniec.
Skomentuj artykuł