Angielski diament. Św. Edmund Campion SJ i towarzysze
Ojciec Mercurian, generał jezuitów w drugiej połowie XVI wieku „zastanawiał się długo i wahał, zanim się zgodził na desant jezuitów w Anglii. Nie tyle ze względu na grożące im niebezpieczeństwo, lecz dlatego, że nie chciał, aby zostali uwikłani w gęstą sieć politycznych i religijnych interesów, narażających na szwank ich działalność apostolską. W celu uniknięcia tego wydał im dwa ostre rozkazy: nie mieszać się do polityki i nie robić nic, co mogłoby być interpretowane jako chęć przejęcia”* majątku Kościoła. 1 grudnia wspominamy św. Edmunda Campiona i towarzyszy, męczenników angielskich.
Prześladowanie katolików w Anglii wybuchło po uchwaleniu ‘Aktu Supremacji’ króla Henryka VIII w 1534 roku. Przerwa nastąpiła za panowania katoliczki, Królowej Marii I, ale potem wybuchło jeszcze bardziej złowrogo od roku 1559 za panowania Elżbiety I. Ci, którzy odmawiali złożenia przysięgi supremacji tracili majątek, byli oskarżeni o zdradę stanu i groził im wyrok śmierci. Jezuici byli na pierwszej linii frontu, bo uważano ich za ‘agentów papieża’.
Św. Edmund Campion SJ i towarzysze
W trakcie wielokrotnie podejmowanych prześladowań w latach od 1573, kiedy zginął pierwszy z jezuickich męczenników po rok 1679 zamordowano ich 29, wyniesionych potem do chwały ołtarzy. Najbardziej znanym i niejako przewodzącym całej grupie jest św. Edmund Campion, o którym powiedziano, że „był naprawdę jednym z diamentów angielskich”.
Urodził się w 1540 roku. W 1572 był już „diakonem Kościoła anglikańskiego i cieszącym się prestiżem członkiem Uniwersytetu Oksfordzkiego, błyskotliwym i popularnym profesorem, pisarzem i mówcą. Wywierał taki wpływ na uczniów, że naśladowali jego język, a nawet maniery… Wystarczyło mu tylko być 'racjonalnym', żeby zrobić olśniewającą karierę”.
Modlitwa o. Pio w trudnych i beznadziejnych sytuacjach
Campion wybrał jednak zupełnie inną drogę. Uciekł na kontynent. Przeszedł na katolicyzm. W 1573 roku wyruszył do Rzymu i tam wstąpił do jezuitów. Został przeznaczony do Prowincji Austriackiej. Nowicjat rozpoczął w Pradze, potem odbył studia. W 1579 roku przyjął święcenia kapłańskie. Uczył w kolegium. „Był bardzo zadowolony ze swych lekcji, kazań, uczniów i przedstawień teatralnych”.
Na początku 1580 roku otrzymał polecenie od generała zakonu, by wrócić do Anglii. W czerwcu zszedł na ląd w Dover. Nie mógł działać oficjalnie i zaczął życie w podziemiu. Wędrował od domu do domu, odprawiał Msze św., głosił kazania, ale też pisał.
Na Campiona zastawiano wszelkie możliwe pułapki, formułowano różne oskarżenia, ale sędziowie nie mogli znaleźć niczego zasługującego na śmierć. Mimo to został skazany na najwyższy wymiar kary.
Modlitwa na sytuacje bez wyjścia
Na miejsce egzekucji zawleczono ich końmi w deszczu i błocie. Było to 1 grudnia 1581 roku. Skazańcy weszli na powóz postawiony pod szubienicą i założono im pętle na szyje. „W krótkich słowach, które rozległy się nad hałaśliwym tłumem, Campion przebaczył tym, którzy go skazali, i zapewnił, że jest niewinny… zaczął się modlić…
Imiona świętych - Edmund
Popędzono konie. Ruszył powóz, a ojciec Edmund Campion zawisnął w powietrzu aż do chwili, gdy – nieprzytomnemu lub zmarłemu – zaczęli wyrywać bestialsko wnętrzności”. Edmunda i 9 towarzyszy męczenników Anglii i Walii kanonizował w 1970 roku Paweł VI.
* Na podstawie: Ignacio Echániz SJ, Męka i Chwała, Żywa Historia Jezuitów, Wydawnictwo WAM, Księża Jezuici, Kraków 2014.
Skomentuj artykuł