Abundiusz I Abundancjusz

Imiona męskie pochodzenia łacińskiego, wywodzące się od imienia bogini Abundancji (zob. ABUNDANCJA). Należą więc do grupy imion teoforycznych. Wielokrotnie pojawiają się w inskrypcjach wczesnochrześcijańskich.

W Polsce nigdy się nie upowszechniły. Mogły występować jako imiona zakonne w niektórych zgromadzeniach.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Abundius, Abundantius.

Święci, którzy nosili to imię i którzy znaleźli się w obszernej Bibliotheca Sanctorum, tworzą tam dziesięcioosobową gromadkę. Tutaj kilka słów o dwóch:

Abundiusz (Abundancjusz) był biskupem w Como. Leon I Wielki wysłał go razem z Euteriuszem z Kapui do Konstantynopola, gdzie patriarchę Anatoliusza skłonili do przyjęcia papieskiej Epistula dogmatica. Abundiusz zmarł w drugiej połowie V stulecia, w dniu 2 kwietnia. Jego szczątki spoczywają dziś w katedrze w Como.

Vita, zredagowana w VIII-X w., w BHL i Nov. Suppl. 15. Obszerna literatura w Bibl. Ss. 1 (1961), 30. - Ikonografia tamże oraz w LCI 5 (1973), 14.

Abundiusz, Abundancjusz, Marcjan i Jan mieli być wyznawcami, umęczonymi za wiarę w Rignano, przy via Flaminia. Niestety, Passio (BHL 16), która pochodzi z VII-IX w., nie jest wiarogodna. Niemniej pewne są wczesne oznaki kultu: kościół zbudowany w miejscu domniemanego męczeństwa oraz katakumby. Dyskusyjna jest także sprawa inskrypcji, którą De Rossi przejął z rąk prywatnych. Dla nas interesującą jest przede wszystkim Translatio (BHL 18), bo dotyczy wydarzeń ok. r. 1000 i zawiera drobne pośrednie dane o zjeździe gnieźnieńskim. Martyrologium Rzymskie wspomina męczenników w dniu 16 września.