Afra

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen Afra (męskie Afer) oznaczające kobietę z Afryki lub należącą do ludu Afrów zamieszkującego dzisiejszą Libię.

W Polsce jako imię używane bardzo rzadko, od XIII w., przede wszystkim w zakonach. W dokumentach poświadczone jest też Afrka.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., ang., niem., ros. Afra.

Święte, które nosiły to imię, nie są liczne. O jednej, czczonej w Brescji, nic właściwie pewnego powiedzieć nie potrafimy. Sławną natomiast stała się:

Afra, męczennica z Augsburga. Jej śmierć za wiarę w dniu 7 sierpnia dobrze jest poświadczona w starożytnych zapisach. Biorąc pod uwagę rozwój i znaczenie miasta w cesarstwie, wolno przypuszczać, że męczeństwa dokonała za panowania Dioklecjana (284-305). W r. 565 Wenancjusz Fortunat odwiedził jej grób, otaczany czcią. Natomiast opowieści o jej nawróceniu i przebiegu męczeństwa (Conversio et Passio) są późne i historycznej wartości nie przedstawiają. Miała być wedle nich kurtyzaną, którą nawrócił biskup Narcissus, uchodźca z Hiszpanii. Wśród dyskusji prowadzonych przez wybitnych badaczy (Krusch, Duchesne) próbowano ustalić czas powstania tej legendy i wyodrębnić jej zróżnicowane części składowe. W r. 1064 odkryto w Augsburgu rzymski sarkofag z nadpalonym ciałem niewieścim. Umieszczono je w kościele, który nosi dziś tytuł świętych Afry i Ulryka.

Pomniki dawnego kultu w BHL 108-114. O nich dobrze Berschin, 2 (1988), 84-87. Inne w LThK 1 (1957), 169 n. Zwięźlej w LM 1 (1977), 196 n., gdzie także krótko - o ikonografii. O tej szerzej LCI 5 (1973), 38-41. - U nas Skarga, ŻŚw pod dniem 7 sierpnia.