Alfryk

Imię pochodzenia germańskiego (anglo- saskiego), złożone z elementów: alf- / aelf- / elf- 'elf' i -rik 'władca, panujący'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Alfricus, Alfericus, Aelfricus, ang. Alfrik, Elfrik, niem. Alfrik, Alfrich, Elfrik, Elfrich.

Alfryk, arybiskup Canterbury. Początkowo był mnichem w Abington. Potem został opatem w St. Alban. W r. 990 powołano go na stolicę biskupią w Wilton. Współpracował wówczas ściśle ze św. Dunstanem. W r. 995 został jego następcą na stolicy metropolitalnej w Canterbury. Dla wiedzy, jaką posiadał, mylono go nieraz z pisarzem teologicznym i hagiografem Alfrykiem Gramatykiem (- 1020), ale i on był autorem Canones Aelfrici ad Wulsinum episcopum. Zmarł 28 sierpnia 1005 r. w Abington, ale śmiertelne szczątki przeniesiono do Canterbury.