Amator

Imię pochodzenia łacińskiego, cognomen utworzone od słowa pospolitego amator, -oris 'miłośnik, przyjaciel, kochanek'.

W dokumentach polskich odpowiadać mu może przydomek z XV w. Miłostny 'skłonny do miłostek'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Amator, fr. Amateur.

Święci, którzy chrześcijańskim uczynili to imię, nie należą do najmniej licznych. Ale trzech biskupów starożytnej Galii znamy wprawdzie z wiarogodnych zapisów i potrafimy w przybliżeniu określić czas ich pontyfikatów, niczego jednak ponadto powiedzieć o nich nie potrafimy; natomiast zupełnie pogrążeni w mgle przeszłości pozostają pustelnicy, czczeni w tejże Galii pod tym imieniem. Najwyraźniej zarysowuje się:

Amator i towarzysze, męczennicy z Kordoby. Amator przybył do miasta z ojcem i braćmi w czasie, gdy Mohamad zaczynał egzekwować ustawy proskrypcyjne, wydane przeciw chrześcijanom przez jego poprzednika. Były tak uciążliwe, że Amator, a z nim Piotr Mnich oraz Ludwik z Kordoby, brat Pawła Diakona i krewny Eulogiusza, stawili się sami u sędziego i śmiało wyznali wiarę. Bez zwłoki skazano ich na śmierć. Wyrok wykonano 30 kwietnia 855 r. Eulogiusz wspomina ich w swym Memoriale Sanctorum.

Tekst Eulogiusza w BHL, s. 59 i Nov. Suppl., s. 44. Inne w Bibl. Ss. 1 (1961), 941.