Aretas

Jest to imię wywodzące się z języka greckiego - Arétas - od słowa pospolitego ar-t- 'cnota, męstwo'. Było bardzo częste w czasach hellenistycznych u królów państewek arabskich, np. w państwie Nabatejczaków (Arabia Petra), w Caelesyrii itp.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Aretas, gr. Arétas., ros. Areta, Arefa.

Co najmniej trzech świętych pojawia się w rocznikach kościelnych pod tym imieniem. Tu kilka słów tylko o dwóch: jeden jest w tej grupce najsłynniejszym, drugi natomiast interesuje nas dlatego, że pochodził z Połocka, a mnichem był w Kijowie.

Aretas i towarzysze, męczennicy z Nadżran. Są przedstawicielami chrześcijaństwa w kraju Himjarytów, położonym na terenie dzisiejszego Jemenu. Cieszyło się ono opieką abisyńskich władców z Aksum, sprzymierzonych z cesarstwem bizantyńskim, ale natrafiało na przeszkody, a nawet prześladowane było przez judaizujących szeików, którzy tam dochodzili do władzy. Takie krwawe prześladowanie przeszli chrześcijanie w r. 523, kiedy to szeik Du Nuwas zdobył miasto Nadżran. Urządził wtedy prawdziwą masakrę. Męczennikom przewodził Aretas, który po arabsku zwał się al-H-sit ibn Kaeb. Wspomnienie przypada 18 lub 25 września.

Aretas, mnich z Kijowa. Pochodził z Połocka, gdzie odziedziczył ponoć sporą majętność. Gdy mu ją zrabowano, wpadł w melancholię. Z przywiązania do utraconej majętności wyzwoliła go cudowna wizja. Został wówczas mnichem w Ławrze Pieczerskiej. Tam też zmarł między r. 1185 a 1197. Wiadomości o nim przekazał w liście do kijowskiego mnicha Polikarpa - Szymon, biskup włodzimiersko-suzdalski, ongiś towarzysz świętego. Aretasa wspominano zawsze 24 października.