Berlinda

Jest to jedno z typowych germańskich imion dwuczłonowych. Człon pierwszy stanowi element ber- / bern- 'niedźwiedź', a drugi -lind / -lint 'tarcza'. Występuje w formach: Berlind, Berlinda, Berlinde, Berlindis.

Z Polski nie umiemy wskazać użytkowników tego imienia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Berlinda, niem. Berlind, Berlinda, Berlinde, Berlindis.

Berlinda z Meerbeke. Urodziła się jako córka rycerza Odelarda, wsławionego w czasie walk z normandzkimi najeźdźcami. Brat Eligard zginął wówczas pod Assche, natomiast ojciec po zakończeniu walk dotknięty został trądem. Berlinda pielęgnowała go troskliwie, ale któregoś dnia nie zdołała ukryć swej odrazy. Ojciec kazał się wówczas zanieść do Nivelles i tam całą swą majętność zapisał klasztorowi Św. Gertrudy. Berlinda usunęła się wówczas do klasztoru w Moorsel. Po śmierci ojca jakiś czas przebywała w Meerbeke. Zmarła w r. 930 lub 935. Ksieni z Nivelles objęła wówczas posiadłość i wybudowawszy kościół, złożyła w nim szczątki Berlindy. Około r. 1059 powstała jej Vita. Wspomnienie obchodzi się w dniu 3 lutego.