Ciaran

Jest to oboczna forma imienia irlandzkiego CERAN.

Irlandzkiemu imieniu o ortografii, która może się wydawać osobliwą (Kiérán, Cíarán, Quérán) i którą nieraz latynizowano na Queranus, patronowało dwóch świętych. Prezentujemy ich tutaj:

Ciaran, opat z Clonmacnoise. Urodził się około r. 515, a wychowywał pod kierunkiem świętych Endy i Finiana. W latach 544-548 razem z ośmioma towarzyszami założył opactwo w Clonmacnoise (Cluain moccu Nóis). Surowy ascetyzm łączył tam z zamiłowaniem do studiów i gorliwością apostolską. Opactwo stało się później ośrodkiem wiedzy i kultury, silnie promieniującym na kraj. Tam też powstało scriptorium, z którego wyjdą sławne pomniki wczesnego piśmiennictwa irlandzkiego. Święty tego już nie dożył. Zmarł młodo, w r. 549. Mówiono potem, że tę wczesną śmierć uprosili mu inni irlandzcy święci, zazdrośni o jego zasługi i znaczenie. Zaliczono go do -Dwunastu apostołów Irlandii-. Wspomnienie obchodzono 9 września.

Ciaran z Saighir, biskup Ossory. Mniej wyraziście wyłania się z pomroki irlandzkiej przeszłości. Wedle słabo odzwierciedlonej tradycji miał rozwijać działalność przed przybyciem św. Patryka. Był założycielem klasztoru albo nawet pierwszym biskupem diecezji Ossory. Legenda odmalowywała go na podobieństwo Jana Chrzciciela, a za towarzyszy jego życia eremickiego dawała mu odyńca, lisa, borsuka i daniela, podwładnych, którzy go najprzykładniej słuchali. Jego także zaliczono do -Dwunastu apostołów Irlandii-. To pewne, że twórczość hagiograficzna poświęcona tej postaci powstała wcześnie. Wspomnienie obchodzono 5 marca.