Dasjusz

Imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie wtórne cognomen utworzone od pochodzącego z greki innego cognomen: Dasus (gr. Dásos) 'kosmaty, owłosiony'. Dasius to 'należący do Dasusa (Kosmacza)'. W Polsce potwierdzone jest w r. 1366 w formie Dasjusz. Natomiast potwierdzona w dokumentach forma Dasz (1204, 1224, 1400, 1432) może być spieszczeniem imion: Daniel, Dawid, Dasjusz. Jej dalszymi spieszczeniami są: Daszko, Daszek.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Dasius, gr. Dásios.

W wykazach hagiograficznych znajdujemy trzech świętych o tym imieniu. Mało byli znani i znikome były oznaki ich czci. Wystarczy więc tu krótko wzmiankować jednego:

Dasjusz, męczennik z Durostorum. Martyrologium Rzymskie wspomina go pod dniem 20 listopada i zaznacza, że męczeństwa dostąpił za odmowę uczestniczenia w święcie pogańskich Saturnalii. Wiadomość pochodzi z dawnej Passio (BHG 491), którą po wahaniach uznano za mało wiarygodną i dokładną. Niewątpliwe są oznaki starożytnego kultu męczennika. Czczono go potem w Ankonie, gdzie też zachowały się inskrypcja i ułomek sarkofagu, związane z tym kultem. Za komentatorami wspomnianego Martyrologium dodajmy, że wbrew opinii Baroniusza starożytne Durostorum lokalizować należy w Mezji, prowincji rzymskiej położonej między Tracją a Dunajem (na terenie dzisiejszej Rumunii). Durostorum, zwane także Dristra, to dzisiejsza Sylistria.