Eparchiusz (Eparchus)

Imię pochodzenia grecko-łacińskiego, utworzone od nazwy urzędu - gubernatora, zarządcy prowincji, czyli eparchii. Dziś wyrazem eparchia nazywamy okręg kościelny, diecezję w Kościele wschodnim.

Odpowiedniki obcojęz.: gr. Eparchos, łac. Eparchius, Eparchus.

W dawnych zapisach spotkać się można ze wzmiankami o trzech świętych, noszących to imię, ale co najmniej w jednym wypadku wzmianka pochodzi z nieporozumienia: greckie eparhou oznaczało godność, a nie imię. Jedynym lepiej rozpoznanym jest tylko

Eparchiusz (Cybard) z Angoul-me. Pochodził z Périgord. W Sedeciacum, w Dordogne, został mnichem. Potem biskup z Angoul-me pozwolił mu zamurować się w celce w jego biskupim mieście. Żył tam w VI w. przez 39 lat. Z czasem ściągnęli doń uczniowie. Kierował nimi, nie opuszczając celki. To właśnie upoważniło Grzegorza z Tours do nazwania go opatem. Historyk Franków podnosi też jego wielką miłość, zwłaszcza tę, którą świadczył więźniom. To, co napisali później inni, było bezwartościowymi amplifikacjami. W martyrologium widnieje pod dniem 1 lipca.