Ewencjusz

Jest to imię pochodzenia łacińskiego, genetycznie cognomen, którego podstawę stanowi wyraz pospolity eventum (eventus) 'wynik, rezultat, los'. Eventius to zatem 'człowiek losu, człowiek sukcesu'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Eventius, ros. Ewentij, wł. Evenzio.

Hagiografowie wymieniają pod tym imieniem trzech świętych. Ale przy daleko idącej płynności samych form ich imion (Iuventius, Inventius oraz Evotius, Evodius) tu do omówienia pozostaje wyłącznie jeden:

Ewencjusz, męczennik z Via Nomentana. Wpisano go pod dniem 3 maja do Martyrologium Hieronimiańskiego. Widniał tam razem z Aleksandrem i Teodulem. W r. 1854 odkryto ołtarz, wzniesiony nad grobami dwóch pierwszych na początku V stulecia. Dalsze dociekania doprowadziły do wniosku, że nie byli męczennikami rzymskimi, ale zginęli w Mentanie (Nomentum) pod koniec III lub na początku IV w. W legendarnej Pasji (BHL 266) Ewencjusz przedstawiony jest jako sędziwy kapłan, mistrz młodego Aleksandra. Mimo bardzo szczupłych wiadomości, jakie o nich posiadamy, kult rozprzestrzenił się w średniowieczu na Italię, Istrię, Francję i Niemcy.