Filon

Imię pochodzenia greckiego, forma hipokorystyczna imienia FILOMEN. Ze starożytności znamy filozofów Filona z Aleksandrii i Filona z Laryssy.

W Polsce pojawiło się w w. XVII na ziemiach wschodnich. Szerzej znane było w okresie sentymentalizmu, kiedy to zostało spopularyzowane przez F. Karpińskiego w sielance Laura i Filon. Także Juliusz Słowacki w Balladynie nadał to imię jednej z postaci dramatu.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Philon, gr. Phil-n.

W repertoriach odnajdujemy dwóch świętych tego imienia. Jeden ledwo jest wspomniany w listach św. Ignacego Antiocheńskiego, a do martyrologium wprowadzony został bardzo późno. Tego tu pominiemy. Drugim natomiast był

Filon (Filemon), biskup z Carpasio, na Cyprze. Należy go zapewne utożsamiać z diakonem tego imienia, o którym wspomina Żywot św. Epifaniusza. Ten ostatni udzielił Filonowi sakry biskupiej i wysłał go do Carpasio. Gdy na dłuższy czas wyjeżdżał do Rzymu lub Konstantynopola, jemu też zwierzał rządy w Salaminie. Zaliczał go do tych biskupów cypryjskich, którzy pozostawili po sobie dobre wspomnienia. Wolno dlatego sądzić, że Filon zmarł przed Epifaniuszem (403). Pozostawił na piśmie Enarratio in Canticum Canticorum (CPG 3810).