Filon

Imię pochodzenia greckiego, forma hipokorystyczna imienia FILOMEN. Ze starożytności znamy filozofów Filona z Aleksandrii i Filona z Laryssy.

W Polsce pojawiło się w w. XVII na ziemiach wschodnich. Szerzej znane było w okresie sentymentalizmu, kiedy to zostało spopularyzowane przez F. Karpińskiego w sielance Laura i Filon. Także Juliusz Słowacki w Balladynie nadał to imię jednej z postaci dramatu.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Philon, gr. Phil-n.

W repertoriach odnajdujemy dwóch świętych tego imienia. Jeden ledwo jest wspomniany w listach św. Ignacego Antiocheńskiego, a do martyrologium wprowadzony został bardzo późno. Tego tu pominiemy. Drugim natomiast był

Filon (Filemon), biskup z Carpasio, na Cyprze. Należy go zapewne utożsamiać z diakonem tego imienia, o którym wspomina Żywot św. Epifaniusza. Ten ostatni udzielił Filonowi sakry biskupiej i wysłał go do Carpasio. Gdy na dłuższy czas wyjeżdżał do Rzymu lub Konstantynopola, jemu też zwierzał rządy w Salaminie. Zaliczał go do tych biskupów cypryjskich, którzy pozostawili po sobie dobre wspomnienia. Wolno dlatego sądzić, że Filon zmarł przed Epifaniuszem (403). Pozostawił na piśmie Enarratio in Canticum Canticorum (CPG 3810).

Filon
 obchodzi imieniny