Floryd

Imię pochodzenia łacińskiego, pierwotnie cognomen, utworzone na podstawie przymiotnika floridus 'kwitnący'.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Floridus, ros. Fłorid, wł. Florido.

Dwóch świętych nosiło to imię. Jednego śmiało tu możemy pominąć: wchodzi w poczet sporej grupy męczenników z Catanii, na Sycylii. Drugim jest

Floryd, biskup Citt- di Castello. Za mistrza miał Herkulana, biskupa Peruzji. Późna tradycja rękopiśmienna nazywała go to biskupem Tiburtinae ecclesiae - Tivoli; to znów Tudertinae ecclesiae - Todi; to w końcu Tifernalis ecclesiae - Citt- di Castello. Ostatnie z trzech miast ma najwięcej tytułów do uznawania świętego za swego. Był współczesnym Grzegorzowi Wielkiemu, z którym utrzymywał kontakty. W r. 1650 zaaprobowano jego kult. Wspomnienie po dziś dzień obchodzi się uroczyście 22 sierpnia, ale także 13 listopada.