Franka

Żeński odpowiednik starego imienia Frank (Franko) o znaczeniu 'wolna; z plemienia Franków'. W Polsce jest to zdrobniała forma żeńskiego imienia FRANCISZKA. Notowane u nas od XIV w.

Odpowiedniki obcojęz.: łac., niem. Franca.

Imię, pojmowane w krajach romańskich jako odrębne, nie utożsamiane z imieniem Franciszka, w zapisach hagiograficznych pojawia się dwa-trzy razy. Tutaj wszakże wystarczy przedstawić jedną z tych wzmianek.

Franka, dziewica z Picenum. Czczono ją w opactwie San Felice de Nurco, w pobliżu Spoleto. Miała żyć w czasach Ottona III i Henryka II. Po śmierci matki zamknęła się w rekluzji przy parafialnym kościele. Gdy miejscowy proboszcz usiłował ją uwieść, uciekła do biskupa, a następnie osiadła przy sanktuarium Św. Michała w Vallis Pontana. Nie wiemy, gdzie i kiedy zmarła, bo jedyny rękopis, jaki ostał się z jej dość wiarogodną Vita, nie zachował się cały. Wspomnienie obchodzono zapewne w pierwszych dniach roku.