Froilan

Imię pochodzenia germańskiego, najprawdopodobniej zlatynizowana forma spieszczenia imienia skróconego z elementem fraw- (swn. Fro- od imienia boga Freja). Nie można też wykluczyć łacińskiego pochodzenia imienia, wtedy można by je uważać za cognomen utworzone od innego cognomen Froila / Froyla barbarzyńskiego pochodzenia.

Odpowiedniki obcojęz.: łac. Froilanus, fr. Froillan, hiszp. Froilán, wł. Froilano.

Froilan, biskup Leónu. Urodził się w r. 832 na przedmieściu Lugo, w hiszpańskiej Galicii. Mając lat osiemnaście, udał się w dzikie ostępy górskie Curnue-o i tam wiódł życie pustelnicze. Ale sława jego świętości szybko obiegła okoliczne wsie i pobliskie klasztory. Niebawem dołączył doń kapłan Atilano. Z nim to przyjmował i pouczał licznych przybyszów. Po głębokim namyśle zdecydował się potem zostać kaznodzieją i rozpoczął pracę wśród ludności Leónu, wśród której przebywało wówczas wielu uchodźców z okolic zajętych przez Arabów. W r. 870 założył klasztor w Vesco; wkrótce zapełnił się on mnichami. W r. 878 Alfons II wezwał go, by zajął się kolonizacją ziem odzyskanych z rąk muzułmańskich. W r. 880 założył w Tábara, na północ od Zamory, wielki ośrodek, który niebawem liczył już 800 mnichów i mniszek. Był to może pierwszy w hiszpańskim średniowieczu klasztor -podwójny-. Gdy w r. 900 opustoszała stolica biskupia w Leónie, przymuszono go do przyjęcia święceń i objęcia osieroconej diecezji. Jego nieodłączny towarzysz, Atilano, został biskupem Zamory. Na stolicy Froilan nie zasiadał długo. Zmarł w r. 905. Pierwszej translacji dokonano w r. 995. Wspomnienie wyznaczano później na 5 października.